Język cebuański

język z rodziny austronezyjskiej używany na Filipinach

Język cebuański[2][3], także cebuano (ceb. Binisayang Sinugboanon, Sinebwano) – język austronezyjski z grupy języków bisajskich, używany na Filipinach[1].

Sinugboanon
Obszar

Filipiny

Liczba mówiących

ok. 16 mln[1]

Pismo/alfabet

łacińskie

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
Organ regulujący Akademyang Bisayâ
Ethnologue 3 środek szerszej komunikacji
Kody języka
ISO 639-2 ceb
ISO 639-3 ceb
IETF ceb
Glottolog cebu1242
Ethnologue ceb
GOST 7.75–97 себ 587
WALS ceb
Występowanie
Ilustracja
Zasięg geograficzny języka cebuańskiego
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Wikipedia w języku cebuańskim
Słownik języka cebuańskiego
w Wikisłowniku
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Nazwa języka pochodzi od filipińskiej wyspy Cebu.

Rozwinął piśmiennictwo na bazie alfabetu łacińskiego[1]. W tym języku wydano przekład Pisma Świętego[1].

Historia

edytuj

Język cebuański pochodzi z wyspy Cebu[4]. Język ten rozprzestrzenił się na pobliskie wyspy, a także Bohol, wschodni Negros, zachodnią i południową część Leyte oraz większość Mindanao, zwłaszcza północną, południową i wschodnią część wyspy[5].

Pierwszą dokumentację lingwistyczną języka cebuańskiego stanowi lista słownictwa sporządzona przez włoskiego odkrywcę Antonio Pigafettę, który brał udział w wyprawie Ferdynanda Magellana w 1521 r. i ją udokumentował[6]. Na początku XVIII wieku hiszpańscy misjonarze zapoczątkowali piśmiennictwo w tym języku. W okresie kolonializmu (od 1565 do 1898 roku) język cebuański był pod silnym wpływem języka hiszpańskiego. Podczas tego okresu przejął wiele słów o podłożu hiszpańskim. Ze względu na wpływ tego języka wzrosła również liczba dźwięków samogłosek – z trzech do pięciu[7].

Pewne fakty wskazują na istnienie przedhiszpańskiego systemu pisma w tym języku, jednakże jego użycie wydaje się sporadyczne. Hiszpanie odnotowali istnienie pisma zwanego przez tubylców kudlit-kabadlit[8]. Pismo to zanikło w XVII wieku, ponieważ zostało ostatecznie wyparte przez alfabet łaciński.

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b c d David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Cebuano, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2019-06-25] [zarchiwizowane z adresu 2019-03-30] (ang.).
  2. cebuański, [w:] Dobryslownik.pl [online] [dostęp 2019-06-25].
  3. Natalia Czopek, Język hiszpański i języki Filipin w rękopisach romańskich kolekcji „berlińskiej” przechowywanych w Bibliotece Jagiellońskiej w Krakowie [online] [dostęp 2019-06-25].
  4. Cebuano [online] [dostęp 2020-05-08] (ang.).
  5. A Dictionary of Cebuano Visayan [online] [dostęp 2020-05-08] [zarchiwizowane z adresu 2018-09-30] (ang.).
  6. Cebuano language, alphabet and pronunciation [online] [dostęp 2020-05-08] (ang.).
  7. Cebuano [online] [dostęp 2020-05-08] [zarchiwizowane z adresu 2015-04-07] (ang.).
  8. Finding the „Aginid” [online] [dostęp 2020-05-08] (ang.).