Kłośnik (herb szlachecki)
Kłośnik – polski herb szlachecki z nobilitacji.
Opis herbu edytuj
Opis zgodny z klasycznymi zasadami blazonowania:
W polu czerwonym lilia srebrna, na gałązce zielonej z czterema takimiż listkami - po dwa na stronę. Klejnot: trzy pióra strusie. Labry czerwone, podbite srebrem.
Juliusz Karol Ostrowski wymienia trzy odmiany tego herbu[1]:
Kłośnik II - godło jak wyżej, umieszczone na łukowato wyciętym klinie, całość w polu srebrnym. Klejnot bez odmian.
Kłośnik III - jak wyżej, ale w miejsce lilii - kłos złoty na takiejż gałązce, z takimiż listkami po dwa na stronę. Klejnot bez odmian.
Kłośnik IV - w polu czerwonym pół lilii srebrnej na złotej podstawie, spoczywającej na kolumnie zielonej, o bazie złotej. Klejnot tautologiczny.
Według dokumentu nobilitacyjnego, opublikowanego przez Barbarę Trelińską, oryginalnym herbem była wersja IV, przy czym Trelińska opisuje kolumnę jako snopek[2].
Najwcześniejsze wzmianki edytuj
Nadany Janowi Januszowskiemu 4 stycznia 1588 ze zmianą nazwiska[3].
Herbowni edytuj
Januszowicz, Januszowski.
Bibliografia edytuj
- Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1.
Linki zewnętrzne edytuj
- Herb Kłośnik z listą nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego Tadeusza Gajla
Przypisy edytuj
- ↑ Juliusz Karol Ostrowski: Księga herbowa rodów polskich. T. 1. Warszawa: Główny skład księgarnia antykwarska B. Bolcewicza, 1897, s. 238.
- ↑ Barbara Trelińska: Album armorum nobilium Regni Poloniae XV - XVIII saec. Herby nobilitacji i indygenatów XV - XVIII w.. Lublin: 2001, s. 211.
- ↑ Józef Szymański: Herbarz rycerstwa polskiego z XVI wieku. Warszawa: DiG, 2001, s. 128. ISBN 83-7181-217-5.