Kałmuckipolski herb szlachecki[1].

Kałmucki
Ilustracja
Herb Kałmucki
Typ herbu

szlachecki

Pierwsza wzmianka

1683 (indygenat)

Opis herbu

edytuj

Opis historyczny

edytuj

Juliusz Ostrowski blazonuje herb następująco[2]:

W polu zielonem — lew z koroną wspięty, strzałą w poprzek w lewo przebity, w prawej łapie szablę trzymający. Nad hełmem w koronie trzy pióra strusie.

Opis współczesny

edytuj

Opis skonstruowany współcześnie brzmi następująco[a]:

Na tarczy w polu zielonym lew w koronie wspięty, strzałą przeszyty, z szablą w łapie prawej.

W klejnocie trzy pióra strusie.

Labry herbowe zielone, podbite srebrem.

Geneza

edytuj

Herb został nadany Janowi Kałmuckiemu przez Jana III Sobieskiego, króla polskiego w roku 1683. Kałmuccy uzyskali też tytuł baronowski w Austrii 10 września 1829 roku, z odmianą herbową[1].

Herbowni

edytuj

Herb ten był herbem własnym, toteż do jego używania uprawniony jest tylko jeden ród herbownych:

Kałmucki[1].

Zobacz też

edytuj
  1. Opis współczesny jest skonstruowany zgodnie z obecnymi zasadami heraldyki. Zobacz: Blazonowanie

Przypisy

edytuj
  1. a b c Juliusz Karol Ostrowski, Księga herbowa rodów polskich, Księgarnia Antykwarska B. Bolcewicza, 1906, s. 388 [dostęp 2021-04-03].
  2. Ostrowski 1906 ↓, s. 12 (elektronicznie 20).

Bibliografia

edytuj