Kamienica Mikulskiego w Warszawie (ul. Nowy Świat 55)
Kamienica Mikulskiego – kamienica wzniesiona przez Wawrzyńca Mikulskiego, znajdująca się przy ulicy Nowy Świat 55 w Warszawie.
 nr rej. 361 z 1 lipca 1965
| |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Architekt | |
| Ukończenie budowy |
1824, 1948–1950 |
Położenie na mapie Warszawy  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
 52°14′10,1″N 21°01′04,5″E/52,236139 21,017917
| |
Historia edytuj
W 1770 roku odnotowano na tej działce dworek należący do Agnieszki Zakrzewskiej. Wybudowana w tym miejscu przed 1784 rokiem parterowa, prawdopodobniej trójosiowa kamieniczka należała w 1790 roku do Wojciecha Łapińskiego. W 1823 roku posesję przejął Wawrzyniec Mikulski.
W 1824 wybudowana została tu nowa, czterokondygnacyjna (parter, antresola i 2 piętra) kamienica najprawdopodobniej według projektu Adolfa Schucha (syna Jana Chrystiana Szucha). Kamienica ta odróżniała się akcentami neorenesansowymi od późnoklasycystycznego otoczenia. Fasada była pięcioosiowa.
W połowie XIX wieku kamienica należała do Karola Hoffmana, a w latach 60. XIX wieku stała się własnością Stanisława Rozmanitha, który otworzył tu sklep kolonialny i prowadził go (a później Michał Rozmanith) do końca wieku, później nieruchomość stała się własnością Bolesława Cassiusa.
Na przełomie wieków znacząco rozbudowano oficyny na zapleczu kamienicy. W latach 20. XX wieku kamienica należała do Mieczysława Kowalskiego.
Dom został spalony podczas obrony Warszawy we wrześniu 1939, a dwie górne kondygnacje zostały częściowo zburzone.
W latach 1948–1950 kamienica została odbudowana. Zachowano oryginalne wnętrze przejazdu bramnego oraz najprawdopodobniej wrota od strony ulicy.
Bibliografia edytuj
- Jarosław Zieliński: Atlas dawnej architektury ulic i placów Warszawy. T. 14. Towarzystwo Opieki nad Zabytkami, 2008, s. 174–177, seria: Biblioteka TOnZ. ISBN 978-83-88372-37-7.