Karabin maszynowy Typ 98
Karabin maszynowy Typ 98, karabin maszynowy Typ 1 – japoński lotniczy karabin maszynowy kalibru 7,92 mm z okresu II wojny światowej, karabin był kopią niemieckiego MG 15.
.jpg) Oryginalny karabin maszynowy MG 15, wersja japońska zewnętrznie niewiele się różniła | |
| Państwo | |
|---|---|
| Rodzaj | |
| Historia | |
| Produkcja |
1938–1945 (Typ 98 – Armia) |
| Dane techniczne | |
| Kaliber |
7,92 mm |
| Nabój |
7,92 x 57 mm Mauser |
| Magazynek |
dwubębnowy, 75 nab. |
| Wymiary | |
| Długość |
1090 mm |
| Długość lufy |
600 mm |
| Masa | |
| broni |
7,2 kg |
| Inne | |
| Prędkość pocz. pocisku |
785 m/s |
| Szybkostrzelność teoretyczna |
1000–1500 strz./min |
Nazwa edytuj
Do 1940 roku karabiny maszynowe do kalibru 11 mm używane przez Cesarską Armię Japońską nazywane były kikan juu (dosłownie – „karabin maszynowy”)[1], dalsze oznaczenie, w tym przypadku „Typ 98” oznaczało według kalendarza japońskiego rok wprowadzenia do służby 2598 (1938 według kalendarza gregoriańskiego). W 1940 wprowadzono nowy system oznaczeń, karabiny maszynowe do kalibru 11 mm otrzymały oznaczenie te będące skrótem od kana teppou (dosłownie „karabin”) oraz shikki – numer kolejny, typ[2].
W Cesarskiej Marynarce Wojennej wszystkie automatyczne karabiny i działka lotnicze bez względu na ich kaliber określane były mianem kijuu (skrót od kikan juu' czy „karabin maszynowy”), dalsze oznaczenie podobnie jak w przypadku uzbrojenia Armii oznaczało rok wprowadzenia do służby i pokazywało dwie ostatnie cyfry roku według kalendarza japońskiego[3]. W przypadku wprowadzenia modyfikacji w wyniku których powstał nowy model tej samej broni otrzymywała ona oznaczenie gata („model”), mniejsze modyfikacje w ramach tego samego modelu oznaczane były słowem kai (kaizo – „modyfikacja”, „zmiana”), na przykład oznaczenie 97 shiki 3 gata kai 2 jest tłumaczone jako „Typ 97, model 3, druga modyfikacja”[3].
Historia edytuj
W 1938 roku Armia zakupiła licencją na produkcję niemieckich karabinów maszynowych MG 15 i MG 17 z zamiarem wprowadzenia ich do produkcji jako ruchome (MG 15) i stałe (MG 17) lotnicze karabiny maszynowe[4]. Przy wprowadzaniu karabinów do produkcji natrafiono na problemy z wytworzeniem odpowiednio wytrzymałych sprężyn mogących wytrzymać długą serię z karabinu i ostatecznie do produkcji wszedł tylko ręcznie obsługiwany MG 15 jako „Typ 98”[4]. Ten sam karabin został w 1941 roku przyjęty do służby przez Marynarkę Wojenną gdzie otrzymał oznaczenie „Typ 1”[4].
Początkowo broń dla Armii produkowana była w Fabryce Zbrojeniowej Armii w Nagoja, a karabiny Marynarki w fabrykach w Tagajou i Yokosuce[4][5]. Karabiny Armii i Marynarki różniły się od siebie tylko szczegółami konstrukcyjnymi, karabiny marynarki miały drugą rączkę z przodu pod zamkiem, były dodatkowo lakierowane i wybijano na nich znak kotwicy[6]. W trakcie wojny, w ramach unikatowej dla Marynarki i Armii kooperacji (w Japonii te dwie służby tradycyjnie zawsze rywalizowały ze sobą i zazwyczaj nie dzieliły tego samego uzbrojenia) zarówno karabiny Armii jak i Marynarki były produkowane w zakładach zbrojeniowych w Nagoja i po pewnym czasie różnice pomiędzy karabinami produkowanymi dla Armii i Marynarki prawie całkowicie zanikły[5]. Jedyną różnicą pozostało to, że karabiny Marynarki produkowane w Nagoi nadal miały wybijany znak kotwicy, w tej wersji znane były jako „Typ 1, model 1”[5]. Pod koniec wojny także karabiny produkowane dla Armii znane były jako „Typ 1” ale nie były one nigdy oznaczane znakiem kotwicy[5].
Opis konstrukcji edytuj
Karabin maszynowy Typ 98 (Typ 1) był samoczynnym, lotniczym karabinem maszynowym z zasadą działania opartą na krótkim odrzucie lufy[4][5]. Karabin używał amunicji 7,92 x 57 mm Mauser zasilanej z 75-nabojowego magazynka siodłowego[4][5].
Szybkostrzelność teoretyczna wynosiła 1000–1500 strzałów na minutę, prędkość początkowa pocisku wynosiła 785 m/s, a skuteczny zasięg broni wynosił około 600 metrów[4][5][7].
Przypisy edytuj
- ↑ Robert C. Mikesh: Japanese Aircraft Equipment 1940–1945. s. 114.
- ↑ Robert C. Mikesh: Japanese Aircraft Equipment 1940–1945. s. 115.
- ↑ a b Robert C. Mikesh: Japanese Aircraft Equipment 1940–1945. s. 126.
- ↑ a b c d e f g Robert C. Mikesh: Japanese Aircraft Equipment 1940–1945. s. 117.
- ↑ a b c d e f g Robert C. Mikesh: Japanese Aircraft Equipment 1940–1945. s. 128.
- ↑ Robert C. Mikesh: Japanese Aircraft Equipment 1940–1945. s. 127.
- ↑ René J. Francillon: Japanese Aircraft of the Pacific War. s. 527.
Bibliografia edytuj
- René J. Francillon: Japanese Aircraft of the Pacific War. Londyn: Putnam, 1979. ISBN 0-370-30251-6.
- Robert C. Mikesh: Japanese Aircraft Equipment 1940–1945. Atglen, PA: Schiffer Publishing, 2004. ISBN 0-7643-2097-1.