Kazimierz Auleytner
Kazimierz Bonawentura Auleytner (ur. 14 lipca 1914 w Chlewiskach, zm. 6 sierpnia 2006)[1] – profesor nauk technicznych, inżynier elektryk.
| Data i miejsce urodzenia |
14 lipca 1914 |
|---|---|
| Data śmierci |
6 sierpnia 2006 |
| Profesor nauk technicznych | |
| Specjalność: elektrotechnika | |
| Alma Mater | |
| Profesura |
1979 |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | |
| Okres zatrudn. |
1949–? |
| Uczelnia | |
| Okres zatrudn. |
1979–1989 |
| Odznaczenia | |
   
| |
Życiorys
edytujUkończył w roku 1939 studia na Politechnice Warszawskiej, uzyskując dyplom mgr. inż. elektryka[1].
W czasie wojny, w 1941 roku został zatrudniony w Fabryce Aparatów Elektrycznych K. Szpotańskiego Warszawa-Międzylesie na stanowisku kierownika laboratorium konstrukcji technicznych, na którym pracował do 1949 roku. W latach 1949–1958 pełnił obowiązki kierownika laboratorium wysokich napięć wnosząc znaczący wkład w jego zorganizowanie. Jednocześnie w roku 1949 rozpoczął pracę na Politechnice Warszawskiej na Wydziale Elektrycznym kolejno na stanowiskach starszego wykładowcy, starszego asystenta, adiunkta, docenta. Stopień naukowy doktora habilitowanego uzyskał na Wydziale Elektrycznym w 1970 roku[2]. W latach 1976–1989 pracował w Politechnice Lubelskiej na Wydziale Elektrycznym, gdzie w roku 1979 otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego. W latach 1984–1989 pełnił obowiązki Kierownika Katedry Elektroenergetyki PL.
Był mężem Wandy z d. Stanilewicz (1920–2009), łączniczki w powstaniu warszawskim[3].
Zmarł 6 sierpnia 2006 roku, pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 183-4-1)[3].
Działalność naukowa
edytujJego działalność naukowa i dydaktyczna obejmuje szeroki zakres zagadnień dotyczących maszyn i aparatów elektrycznych jak również techniki wysokich napięć. Jest autorem czterech patentów.
Był opiekunem kilkunastu prac dyplomowych oraz promotorem dwóch prac doktorskich. Jest autorem między innymi dwóch skryptów, jednego podręcznika oraz współautorem słownika terminologicznego elektryki. Wielokrotnie brał udział w konferencjach naukowo-badawczych w kraju i za granicą.
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1980)
- Złoty Krzyż Zasługi
- Srebrny Krzyż Zasługi
Źródło:[1].
Nagrody
edytuj- Nagroda Państwowa - czterokrotnie, w tym:
- III stopnia (zespołowa) za opracowanie pełnej dokumentacji technologii oraz uruchomienie seryjnej produkcji odgromników zaworowych dla napięć od 0,5 do 30 kilowoltów (1952)[4]
- III stopnia (zespołowa) za opracowanie nowej oryginalnej konstrukcji odgromników zaworowych obciążalności 10 kiloamperów na napięcie 15-110 kilowoltów (1955)[5]
- I stopnia
- nagroda Ministra Szkolnictwa Wyższego i Techniki
- nagroda Rektora Politechniki Warszawskiej (pięciokrotnie)
Źródło:[1].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d Paweł Surdacki (red.): 50 lat Wydziału Elektrotechniki i Informatyki Politechniki Lubelskiej 1964–2014. Lublin: Politechnika Lubelska, 2014, s. 80–81. ISBN 978-83-7947-072-3. [dostęp 2024-06-27].
- ↑ Habilitacje na Wydziale Elektrycznym [online], potempski.com [dostęp 2024-06-27].
- ↑ a b Cmentarz Stare Powązki: MARCIN STANILEWICZ, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-02-10].
- ↑ Uchwała Prezydium Rządu w sprawie przyznania nagród za osiągnięcia w dziedzinie nauki, postępu technicznego, literatury i sztuki za rok 1952. „Trybuna Ludu”. Rok V, Nr 203 (1265), s. 6, 23 lipca 1952. Warszawa: KC PZPR. [dostęp 2024-06-27].
- ↑ Nagrody Państwowe za osiągnięcia w dziedzinie nauki, postępu technicznego, literatury i sztuki. „Życie Warszawy”. Rok XII, Nr 173 (3656), s. 5, 22 lipca 1955. Warszawa: Instytut Prasy „Czytelnik”. [dostęp 2024-06-26].
Bibliografia
edytuj- prof. dr hab. inż. Tadeusz Janowski, dr hab. inż. Andrzej Wac-Włodarczyk, dr inż. Wojciech Jarzyna: 40 lat Wydziału Elektrotechniki i Informatyki Politechniki Lubelskiej. Lublin: Politechnika Lubelska, 2004, s. 134. (pol.).
- Prof. Kazimierz Bonawentura Auleytner, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2012-03-01].