Kazimierz Danysz
Kazimierz Danysz (ur. 24 marca 1840 w Poznaniu[1][2], zm. 8 lutego 1912[2][3] w Łodzi[2]) – polski pianista, dyrygent, kompozytor.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
24 marca 1840 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
8 lutego 1912 |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
Życiorys
edytujUkończył w Poznaniu gimnazjum Marii Magdaleny[1]. W 1860 wyjechał do Berlina, gdzie w latach 1861–1863[2] studiował Królewskim Instytucie Muzyki Kościelnej[1] pod kierunkiem Augusta Wilhelma Bacha, Georga Albrechta Schneidera (organy, śpiew i kontrapunkt) i Carla Alberta Löschhorna (fortepian). Następnie studiował w Akademii Królewskiej pod kierunkiem A.W. Bacha, Eduarda Grella i Wilhelma Tauberta. Następnie ukończył kurs teorii kompozycji F. Geyera i teorii kontrapunktu u Friedricha Kiela[1].
W 1865 przy Towarzystwie przemysłowców polskich w Berlinie zorganizował i prowadził polski chór męski[1], a następnie został nauczycielem śpiewu w Konserwatorium Sterna[2]. W latach 1872–1874 występował jako pianista w Berlinie i Poznaniu. W 1884 zamieszkał w Warszawie, gdzie od 1885 prowadził chór, z którym wykonał m.in. Stworzenie świata Haydna (1885 i 1887). Próbował również zorganizować amatorską orkiestrę, a także pracował nauczyciel gry fortepianowej i śpiewu[2]. Od 1894 mieszkał i pracował w Łodzi na stanowisku dyrygenta chórów, m.in. „Lutni” (1894–1895)[2], zastępując jej założyciela – Stanisława Niedzielskiego[1].
Danysz był autorem licznych kompozycji fortepianowych, pieśni, kantat, oratoriów, sonat, motetów, w tym utworów takich jak m.in.: „Stary taniec”, Narzeczona lwa” (Loewenbraut), oratorium „Rycerz Henryk”, pieśni „Pieśń wiosenna”[1].
Został pochowany w części rzymskokatolickiej Starego Cmentarza w Łodzi[3].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e f g Jerzy (1819-1894) Red Aleksandrowicz, Wielka encyklopedia powszechna ilustrowana [Dambrowski – Drogi], t. t. 15-16, nakład S. Sikorskiego, 1895, s. 89 [dostęp 2023-10-31].
- ↑ a b c d e f g Danysz, Kazimierz [online], Polska Biblioteka Muzyczna [dostęp 2023-10-31] (pol.).
- ↑ a b nekrolog, „Rozwój” (32), bc.wbp.lodz.pl, 9 lutego 1912, s. 6 [dostęp 2023-10-31].