Kazimierz Górecki (1919–2002)
Kazimierz Górecki (ur. 11 lutego 1919 w Malcu, zm. 4 lipca 2002 w Sopocie) – żołnierz armii radzieckiej i ludowego Wojska Polskiego, uczestnik II wojny światowej, oficer resortu bezpieczeństwa publicznego i służby bezpieczeństwa, wicedyrektor Departamentu II, kontrwywiadu MSW.
 pułkownik SB
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1940–1944 |
| Formacja | |
| Jednostki |
280. Samodzielny Batalion Saperów Armii Czerwonej w Kursku, 27. Samodzielny Batalion Saperów w Lgowie, 60. Zapasowy Pułk Piechoty w Kursku, Batalion Pracy, 1 pułk czołgów w 1 DP im. Tadeusza Kościuszki |
| Stanowiska |
dowódca drużyny w 27. Samodzielnym batalionie Saperów w Lgowie, dowódca plutonu w 60. Zapasowym Pułku Piechoty w Kursku |
| Główne wojny i bitwy | |
| Późniejsza praca |
funkcjonariusz aparatu bezpieczeństwa |
| Odznaczenia | |
           
| |
Życiorys
edytujSyn Piotra i Aleksandry[1]. Z zawodu stolarz. Podczas II wojny światowej od 1940 był żołnierzem Armii Czerwonej, a od 1943 ludowego Wojska Polskiego. Służył w 1 Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki. W Armii Czerwonej skończył szkołę podoficerską w 280. samodzielnym batalionie saperów w Kursku i uzyskał stopień kaprala (25 czerwca 1941), a w LWP skończył kurs minerów w 1 DP im. Tadeusza Kościuszki i kurs podoficerów polityczno-wychowawczych i został sierżantem (4 marca 1944). Uczestnik bitwy pod Lenino.
Od marca do lipca 1944 był na kursie NKWD w Kujbyszewie. Od 1 września 1944 w resorcie Bezpieczeństwa Publicznego. Od 10 listopada 1944 do 6 lipca 1945 szef PUBP w Sokółce, następnie do 10 kwietnia 1947 szef PUBP w Grajewie, do 1 stycznia 1948 naczelnik Wydziału I Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego w Białymstoku, do 25 stycznia 1948 inspektor przy Kierownictwie, a do 25 lutego 1948 p.o. zastępcy szefa tego urzędu. Od 25 lutego 1950 do 20 maja 1951 zastępca szefa WUBP w Rzeszowie, następnie do 1 marca 1953 p.o. szefa tego urzędu, do 1 sierpnia 1955 szef WUBP w Bydgoszczy, następnie na kursie Wyższej Szkoły KGB (Высшая школа КГБ) w Moskwie (1955–1956[2]).
Od 1 października do 28 listopada 1956 zastępca szefa Wojewódzkiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Publicznego (WUdsBP) w Szczecinie. Od 1 stycznia 1958 do 5 kwietnia 1965 zastępca komendanta wojewódzkiego ds. SB w Szczecinie, następnie do 15 czerwca 1970 I zastępca komendanta wojewódzkiego ds. SB KW MO w Gdańsku. Od 15 czerwca do 1 sierpnia 1970 wicedyrektor Departamentu II, kontrwywiadu MSW. W okresie 1 sierpnia 1970 do 31 sierpnia 1974 szef Grupy Operacyjnej „Wisła” w Moskwie. Na emeryturę przeszedł w 1975. Pochowany w Sopocie[3].
Odznaczenia
edytuj- Srebrny Medal „Zasłużonym na Polu Chwały”,
- Medal Zwycięstwa i Wolności 1945,
- Krzyż Walecznych,
- Srebrny Krzyż Zasługi,
- Złoty Krzyż Zasługi,
- odznaki 10, 20 i 30 lat W Służbie Narodu,
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1954),
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1964),
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski(1969),
- Medal 10-lecia Polski Ludowej.
Przypisy
edytuj- ↑ Katalog Biura Lustracyjnego IPN. Instytut Pamięci Narodowej. [dostęp 2019-02-04].
- ↑ ГУРЕЦКИЙ Казимеж (Górecki Kazimierz) [online], shieldandsword.mozohin.ru [dostęp 2019-03-07] (ros.).
- ↑ GROBONET 2.6 - wyszukiwarka osób pochowanych - Cmentarz komunalny w Sopocie [online], sopot.artlookgallery.com [dostęp 2019-03-07] (pol.).
Linki zewnętrzne
edytujBibliografia
edytuj- Aparat bezpieczeństwa w województwie gdańskim w latach 1945–1990, Instytut Pamięci Narodowej Gdańsk 2010
- Aparat bezpieczeństwa w Polsce. Kadra kierownicza (1944-1956), t. I, red. Krzysztof Szwagrzyk, Instytut Pamięci Narodowej Warszawa 2005
- Twarze bezpieki w Polsce południowo-wschodniej. Informator personalny, Instytut Pamięci Narodowej Rzeszów 2007