Kazimierz Gomulicki
Kazimierz Gomulicki (ur. 1 kwietnia[a] 1896 w Trembowli, zm. 13 lutego 1938 w Toruniu) – major piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy.
 major piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia |
1 kwietnia 1896 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
13 lutego 1938 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1915–1938 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
   
| |
Życiorys edytuj
Urodził się 1 kwietnia 1896 w Trembowli, ówczesnym mieście powiatowym Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Tomasza i Matrony z domu Jaremczuk[3][4][5]. Ukończył gimnazjum[6].
W czasie I wojny światowej walczył w szeregach 5. kompanii 3 pułku piechoty Legionów Polskich[7]. W I kwartale 1915 „przepadł bez wieści”[7]. 8 czerwca 1917, po powrocie do służby, został odnotowany w kompanii karabinów maszynowych 4 pułku piechoty[6]. W 1917, po odezwie Tymczasowej Rady Stanu, wystąpił o przyznanie obywatelstwa Królestwa Polskiego[6].
Po odzyskaniu niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego[6]. 18 marca 1919 jako podoficer byłych Legionów Polskich, służący w 4 pułku piechoty Legionów, został mianowany z dniem 1 marca 1919 podporucznikiem piechoty[8]. 1 czerwca 1921 pełnił służbę w 2 pułku piechoty Legionów[9]. 25 października 1921 został zdemobilizowany jako oficer rezerwy[10] i przydzielony w rezerwie do 2 pp Leg.[11] Później został przeniesiony w rezerwie do 81 pułku piechoty w Grodnie[12][13]. 8 stycznia 1924 został zatwierdzony w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 1267. lokatą w korpusie oficerów rezerwy piechoty[14][15]. Prawdopodobnie w 1928 został powołany do służby czynnej w 54 pułku piechoty w Tarnopolu. 15 maja 1930 prezydent RP przemianował go na oficera zawodowego w stopniu kapitana w korpusie oficerów piechoty ze starszeństwem z dnia 1 stycznia 1928 i 374. lokatą[16][17]. W kwietniu 1933 został przeniesiony do Gabinetu Ministra Spraw Wojskowych[18][19], a we wrześniu tego roku do 51 pułku piechoty w Brzeżanach[20][21]. Na stopień majora został awansowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1936 i 111. lokatą w korpusie oficerów piechoty[2]. W tym samym roku został przeniesiony do 16 pułku piechoty w Tarnowie[22][23]. Zmarł 13 lutego 1938 w Toruniu[23]. Dwa dni później został pochowany na Starym Cmentarzu w Tarnowie[23] (sektor XII, rząd 1, grób 67)[24].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Niepodległości – 24 października 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[25][26][5]
- Krzyż Walecznych trzykrotnie[23][27] (po raz drugi „za udział w b. Legionach Polskich”[28])
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[23]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[23]
Uwagi edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 1 czerwca 1935, s. 63.
- ↑ a b Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 380.
- ↑ 301 Księgi metrykalne parafii wyznania rzymskokatolickiego z terenu archidiecezji lwowskiej, sygn. 1633 [online], agadd.home.net.pl [dostęp 2024-04-05].
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-09-12]..
- ↑ a b Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-09-12]..
- ↑ a b c d Żołnierze Niepodległości : Gomulicki Kazimierz. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2022-09-12].
- ↑ a b I Lista strat 1915 ↓, s. 16.
- ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 36 z 1 kwietnia 1919, poz. 1149.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 25, 634.
- ↑ Pierwsza lista 1921 ↓, s. 7, poz. 736.
- ↑ Spis oficerów rezerwy 1922 ↓, s. 80.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 359.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 312.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 481.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 422.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 18 czerwca 1930, s. 196.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 69, 582.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 11 kwietnia 1933, s. 82.
- ↑ Lista starszeństwa 1933 ↓, s. 70.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 28 września 1933, s. 195.
- ↑ Lista starszeństwa 1935 ↓, s. 67.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 4 marca 1938, s. 6.
- ↑ a b c d e f Nekrolog. „Polska Zbrojna”. 46, s. 4, 1938-02-15. Warszawa..
- ↑ śp. KAZIMIERZ GOMULICKI. Miejski Zarząd Cmentarzy w Tarnowie. [dostęp 2022-09-12]..
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 251, poz. 335.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 19 marca 1932, s. 197.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-09-12]..
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 31 z 16 września 1922, s. 663.
Bibliografia edytuj
- Lista Chorych, Rannych, Zabitych i Zaginionych Legionistów do Kwietnia 1915 roku. Piotrków: Centralny Oddział Ewidencyjno-Werbunkowy Departamentu Wojskowego Naczelnego Komitetu Narodowego, 1915-08-01.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Pierwsza lista oficerów rezerwowych WP. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Alfabetyczny spis oficerów rezerwy. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922-05-01.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty 1 lipca 1933. Warszawa: Przegląd Piechoty, 1933.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty. 5 czerwiec 1935. Warszawa: Departament Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1935.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Wyd. 2 poszerzone. Warszawa: Wydawnictwo Tetragon Sp. z o.o., 2021. ISBN 978-83-66687-09-7.