Wikipedia

KeyHole-7

KeyHole-7 (również: KH-7 Gambit) – seria 38 amerykańskich satelitów rozpoznawczych wysyłanych w latach 60. XX wieku; siódma w ramach programu CORONA; pozostaje objęta tajemnicą państwową Stanów Zjednoczonych. Start pierwszego satelity (KH-7 1) miał miejsce 12 lipca 1963. Ostatniego, KH-7 38, wyniesiono 4 czerwca 1967. Jeden nie osiągnął orbity (KH-7 12), a misja jednego zupełnie się nie powiodła (KH-7 20). Materiał zdjęciowy odzyskano z 30 satelitów. Wszystkie były wynoszone rakietami Atlas Agena D, z kosmodromu Point Arguello[1].

Siły Powietrzne Stanów Zjednoczonych uruchomiły własny program zwiadu kosmicznego, wysyłając satelity Gambit wyposażone w aparat fotograficzny KH-7[2]. Dwa z Gambitów ustanowiły rekordy niskiego lotu, osiągając wysokość orbity 121 i 122 kilometry. Program był bardzo udany. Gambity przyniosły znacznie lepsze rezultaty od Lanyardów i po trzech pierwszych Lanyardach, które startowały kolejno w 1963 roku, CIA przerwała ten program[2].

Gambit rozpoczął także trend w kierunku satelitów o większych masach, wymagających mocniejszych rakiet. Corona, czyli Discoverery, Aragony i Lanyardy, były wprowadzane na orbity za pomocą różnych wariantów rakiety Thor Delta. Gambity były wynoszone przez Atlas-Agenę, a następnie, od połowy 1966 przez Titana II, który właśnie wszedł do służby. Gambity zostały wtedy ulepszone i wyposażone w nowy aparat, KH-8. Tymczasem standardowe Corony otrzymały system KH-4B, który zastąpił KH-3, zwiększając rozdzielczość zdjęć z trzech do 1,5 metra[2].

Konfiguracja orbitalna satelity KH-7 w wersji z członem Agena D
Konfiguracja orbitalna satelity KH-7 w wersji bez członu Agena D
Kapitol, siedziba Kongresu Stanów Zjednoczonych, sfotografowany przez satelitę KH-7 25, 19 lutego 1966

Budowa i działanie

edytuj

Szczegóły budowy satelitów nie są dokładnie znane, gdyż pozostają one utajnione przez rząd Stanów Zjednoczonych. Materiał wywiadowczy zebrany przez statki[3] serii KH-7 został odtajniony pod koniec 2002 roku, w ramach programu Historical Imagery Declassification[4]. Tajne pozostało około 100 fotografii terytorium Izraela[5].

Masa satelitów produkowanych przez General Electric wynosiła około 2000 kg. Przypuszcza się, że zdjęcia wykonywane przez KH-7 kamerami firmy Kodak miały rozdzielczość około 120 cm, polepszoną od roku 1966 do 45 cm[2].

Materiał filmowy (błona fotograficzna), podobnie jak w innych satelitach programu CORONA, zbierany był do dwóch kapsuł, które wracały na Ziemię średnio po siedmiu dniach. Kapsuły były przechwytywane w locie przez samoloty.

Satelity krążyły po orbitach okołobiegunowych, o nachyleniu około 98°, perygeum na wysokości około 160 km i apogeum na wysokości około 300 km.

Satelity KH-7

edytuj

Chronologiczny (według daty startu) spis satelitów KH-7:

  1. KH-7 01, 12 lipca 1963
  2. KH-7 02, 6 września 1963
  3. KH-7 03, 25 października 1963
  4. KH-7 04, 18 grudnia 1963
  5. KH-7 05, 25 lutego 1964
  6. KH-7 06, 11 marca 1964
  7. KH-7 07, 23 kwietnia 1964
  8. KH-7 08, 18 maja 1964
  9. KH-7 09, 6 lipca 1964
  10. KH-7 10, 14 sierpnia 1964
  11. KH-7 11, 23 września 1964
  12. KH-7 12, 8 października 1964 – inne oznaczenia: OPS 4036, AFP-206 SV 961, 1964-F11, F00310 – nie osiągnął orbity z powodu usterki rakiety nośnej Atlas SLV-3 Agena D
  13. KH-7 13, 23 października 1964
  14. KH-7 14, 4 grudnia 1964
  15. KH-7 15, 23 stycznia 1965
  16. KH-7 16, 12 marca 1965
  17. KH-7 17, 28 kwietnia 1965
  18. KH-7 18, 27 maja 1965
  19. KH-7 19, 25 czerwca 1965
  20. KH-7 20, 12 lipca 1965 – inne oznaczenia: OPS 5810, GAMBIT SV 970, 1965-F07, F650712A – nie osiągnął orbity z powodu usterki rakiety nośnej Atlas SLV-3 Agena D
  21. KH-7 21, 3 sierpnia 1965
  22. KH-7 22, 30 września 1965
  23. KH-7 23, 8 listopada 1965
  24. KH-7 24, 19 stycznia 1966
  25. KH-7 25, 15 lutego 1966
  26. KH-7 26, 18 marca 1966
  27. KH-7 27, 19 kwietnia 1966
  28. KH-7 28, 14 maja 1966
  29. KH-7 29, 3 czerwca 1966
  30. KH-7 30, 12 lipca 1966
  31. KH-7 31, 16 sierpnia 1966
  32. KH-7 32, 16 września 1966
  33. KH-7 33, 12 października 1966
  34. KH-7 34, 2 listopada 1966
  35. KH-7 35, 5 grudnia 1966
  36. KH-7 36, 2 lutego 1967
  37. KH-7 37, 22 maja 1967
  38. KH-7 38, 4 czerwca 1967

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Obecnie Vandenberg AFB.
  2. ↑ a b c d T.A. Heppenheimer: Podbój Kosmosu. Tajne epizody amerykańskich i radzieckich programów kosmicznych. Warszawa: Wydawnictwo Amber Sp. z o.o., 1999, s. 327. ISBN 83-7169-852-6.
  3. ↑ Około 19 000 zdjęć, głównie terytorium Związku Radzieckiego i Chin.
  4. ↑ National Archives Releases Recently Declassified Satellite Imagery (ang.)
  5. ↑ Historical Imagery Declassification (HID). National Geospatial-Intelligence Agency (NGA). [dostęp 2014-07-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-04-13)]. (ang.).

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=KeyHole-7&oldid=65657924”