Kitchen-sink drama (pol. dramat kuchennego zlewu[1][2]) – utworzone przez krytykę literacką w latach 60. XX wieku pojęcie, związane z teatrem brytyjskim, odnoszące się do specyficznego realizmu w twórczości niektórych brytyjskich autorów w okresie 1956–1976. Termin ten utworzony został jako nawiązanie do naturalistycznego tła akcji ich utworów. Pojęcie używane było głównie przez dziennikarzy i krytyków, nie utożsamiali się z nim natomiast sami autorzy dramatów[3]; początkowo miało wydźwięk lekceważący, obecnie używane jest jako termin opisowy o neutralnym nacechowaniu[4].

Twórczość ta poświęcona była przede wszystkim problemom brytyjskiej klasy robotniczej, przedstawiając jej życie w naturalistycznie uchwyconym codziennym otoczeniu (ubogie mieszkania, sutereny, kuchnie, przedmieścia itp.). Sztuki określane jako kitchen-sink drama zazwyczaj pozbawione były fabuły jako takiej i przedstawiały jedynie pewną rzeczywistość społeczną oraz charakterystyczne dla nich były naturalne dialogi, brak pointy i jasnego przekazu moralnego[5].

Do twórców kitchen-sink drama należą m.in.[5]:

Przypisy

edytuj
  1. Od kuchennego zlewu do nowego brutalizmu: dramat brytyjski w drugiej połowie XX w. - Uniwersytet Warszawski [online], informatorects.uw.edu.pl [dostęp 2024-08-28].
  2. Klasa robotnicza na ekranie telewizyjnym [online], https://nowyobywatel.pl, 17 stycznia 2017 [dostęp 2024-08-28] (pol.).
  3. Kimball King: Western drama through the ages. Greenwood Publishing Group, 2007, s. 452. ISBN 0-313-32936-2.
  4. Sanford V. Sternlicht: A reader's guide to modern British drama. Syracuse, N.Y.: Syracuse University Press, 2004, s. 13. ISBN 0-8156-3076-X.
  5. a b Witold Ostrowski Kitchen-sink drama. W: Słownik rodzajów i gatunków literackich. Kraków: "Universitas", 2006, s. 345–346. ISBN 83-242-0474-1.