Wikipedia

Klasztor Sant Pau de Camp w Barcelonie

Klasztor Sant Pau del Camp (pol. św. Pawła z Pola) – romański klasztor, najstarszy zabytek sakralny Barcelony[1] położony w Raval, w dzielnicy Ciutat Vella. Nazwa obiektu pochodzi od jego położenia w momencie budowy, kiedy klasztor znajdował się na terenach wiejskich, poza murami miasta.

Klasztor Sant Pau de Camp
w Barcelonie
Monestir de Sant Pau deL Camp
Monasterio de San Pablo del Campo
Ilustracja
Państwo

 Hiszpania

Wspólnota autonomiczna

 Katalonia

Miejscowość

Barcelona

Kościół

rzymskokatolicki

Właściciel

benedyktyni

Styl

romański

Data zamknięcia

1835

Położenie na mapie Barcelony
Mapa konturowa Barcelony, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Klasztor Sant Pau de Campw Barcelonie”
Położenie na mapie Hiszpanii
Mapa konturowa Hiszpanii, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Klasztor Sant Pau de Campw Barcelonie”
Położenie na mapie Katalonii
Mapa konturowa Katalonii, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Klasztor Sant Pau de Campw Barcelonie”
Położenie na mapie prowincji Barcelony
Mapa konturowa prowincji Barcelony, na dole znajduje się punkt z opisem „Klasztor Sant Pau de Campw Barcelonie”
Ziemia41°22′35″N 2°10′10″E/41,376389 2,169444
Multimedia w Wikimedia Commons

Historia Edytuj

Nieznane są dokładne daty budowy pierwszego klasztoru na tym miejscu, który jednak na pewno istniał przed rokiem 911. Obecny budynek datuje się z 985, kiedy został odbudowany po ataku wojsk Almanzora[2]. Dzisiejsza forma klasztoru została ukształtowana przez przebudowy i rozbudowy w XI i XII wieku (po kolejnej napaści)[3]. W tym okresie dobudowano do niego dzwonnicę. Cały czas właścicielami kompleksu byli benedyktyni.

W XIV wieku, po budowie nowych murów obronnych, klasztor znalazł się w obrębie rozrastającej się Barcelony, przeprowadzona została również kolejna jego rozbudowa. W 1508 jego społeczność połączyła się z opactwem Sant Cugat. W 1672 zakonnicy opuścili będący w coraz gorszym stanie technicznym kompleks i urządzili w nim nowicjat. W 1835 obiekt przestał pełnić funkcje sakralne. Kolejno znajdowała się w nim szkoła (1842–1850) oraz koszary wojskowe (do 1890). Od 1879 klasztor ma status zabytku (Monumento Nacional)[4]. W czasie hiszpańskiej wojny domowej odniósł duże straty[5], od tego czasu poddawany jest sukcesywnym konserwacjom.

W klasztorze został pochowany Guifre (Wifredo) Borrell, hrabia Barcelony.

Architektura Edytuj

 
Plan klasztoru
 
Portal
 
Wnętrze kościoła klasztornego

Klasztor został wzniesiony na planie krzyża greckiego, z trzema absydami. W jego zewnętrznej dekoracji wyróżnia się tympanon i portal zachodni z zespołem rzeźb Chrystusa, Świętych Piotra i Pawła oraz motywów roślinnych i zwierzęcych (w tym zwierząt symbolizujących czterech ewangelistów). Wnętrze obiektu jest prawie pozbawione dekoracji, jedynie półkoliste okna wypełniają witraże[3], a podłogę częściowo zdobi mozaika z motywami zwierzęcymi[6]. Od pozostałych budynków stylowo odróżnia się czternastowieczna dzwonnica, przy budowie której zastosowano elementy stylu mauretańskiego.

Linki zewnętrzne Edytuj

Przypisy Edytuj

  1. ↑ Serwis turystyczny lovento.com
  2. ↑ Zabytki Barcelony
  3. ↑ a b Opis na sacred-destinations.com
  4. ↑ Opis i historia klasztoru
  5. ↑ Krótki opis klasztoru (kopia z Inernet Archive). [dostęp 2008-07-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-07-25)].
  6. ↑ Opisy i zdjęcia zabytków Barcelony
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Klasztor_Sant_Pau_de_Camp_w_Barcelonie&oldid=67220854”