Kościół Środowisk Twórczych w Łodzi

Rektoralny Kościół Środowisk Twórczych pw. Niepokalanego Poczęcia NMP
	nr rej. A/23 z dnia 25.10.2005
	Kościół rektoralny
	; Fasada kościoła
Państwo	Polska
Miejscowość	Łódź
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
parafia	Matki Boskiej Zwycięskiej
Wspomnienie liturgiczne	8 grudnia
Historia
Data rozpoczęcia budowy	1907
Data zakończenia budowy	1908
Poprzednie wyznanie	mariawickie
Dane świątyni
Styl	neogotyk
Architekt	Alwill Jankau
Świątynia; • materiał bud.	; • cegła
Wieża kościelna; • liczba wież	; 1
Ołtarz; • liczba ołtarzy; • wezwania ołtarzy bocznych	; 3; Jezusa Miłosiernego, św. Józefa
Liczba naw	3
	Położenie na mapie Polski Kościół Środowisk Twórczych
	Położenie na mapie województwa łódzkiego Kościół Środowisk Twórczych
	Położenie na mapie Łodzi Kościół Środowisk Twórczych
	51°45′43,82″N 19°26′39,15″E/51,762172 19,444208
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Rektoralny Kościół pw. Niepokalanego Poczęcia NMP zwany Kościołem Środowisk Twórczych (dawniej Mariawicki Kościół parafialny pw. Najświętszego Sakramentu) – rzymskokatolicki kościół Archidiecezjalnego Duszpasterstwa Środowisk Twórczych przy ulicy Marii Skłodowskiej-Curie 22.

Historia

Kościół został zaprojektowany przez architekta, przybyłego do Łodzi na zaproszenie Juliusza Heinzla, Alwilla Jankaua. Budowę rozpoczęto w 1907 roku, a zakończono rok później, jednak prace wykończeniowe potrwały do 1909 roku. Kościół powstał jako jedna z trzech świątyni mariawitów (obok kościoła pw. św. Franciszka i kościoła pw. MB Nieustającej Pomocy)^[2]. W 1930 roku świątynia została przekazana Kościołowi rzymskokatolickiemu przez jego właściciela, exmariawitę – ks. Edwarda Marksa w atmosferze skandalu^[3], na bazie walki Kościoła katolickiego z mariawitami, przejęli go jezuici, którzy przeprowadzili remont świątyni, przysposabiając ją do potrzeb katolickich. W prezbiterium zostały stworzone freski przysłaniające wcześniejsze, geometryczne malowidła. W 1932 roku ufundowano ołtarze. W 1993 roku został przekazany Duszpasterstwu Środowisk Twórczych. W 1996 roku dokonano prac konserwatorskich malowideł w prezbiterium, a w 2008 renowacji ołtarzy.

Budynek wpisany jest do rejestru zabytków pod numerem A/23 z 25.10.2005^[1].

Przy kościele od 1987 roku działa katolicki Teatr Logos^[4].

Opis

Ołtarze

Ołtarz główny pw. Niepokalanego Poczęcia NMP. Ołtarz został wykonany z drewna dębowego i lipowego przez Wincentego Bogaczyka. Ma ok. 11 metrów wysokości i przedstawia Immaculatę – rzeźbę NMP (jako niewiastę z Apokalipsy św. Jana) z koroną na głowie, w białej sukni i niebieskim płaszczu. Stoi na kuli ziemskiej, prawą stopą zgniatając głowę węża.
Ołtarz boczny pw. Jezusa Miłosiernego. Ołtarz ma wysokość prawie 9 metrów. W głównej części przedstawia kopię obrazu Jezusa Miłosiernego. Powyżej znajduje się portret św. Ignacego – założyciela Towarzystwa Jezusowego. Najniższy obraz przedstawia portret św. Faustyny na tle Jezusa Miłosiernego.
Ołtarz pw. św. Józefa. Ołtarz znajduje się w prawej nawie kościoła. W głównej części przedstawia obraz świętego z dzieciątkiem. Nad nim widnieje portret św. Teresy. Pod obrazem św. Józefa znajduje się obraz Matki Boskiej Ostrobramskiej udekorowany 35 płomieniami i 12 gwiazdkami.

Malowidła

Na ścianach prezbiterium znajdują się dwa freski nieznanego autorstwa. Są one usytuowane ok. 1,85 metra od poziomu posadzki. Przedstawiają one Wygnanie z raju i Zwiastowanie.

Rektorzy

ks. prałat Waldemar Sondka (od 1994)

Msze Święte

Msze św. odprawiane są w dni powszednie o godz. 8.00, a w niedziele o godz. 9.00 i 11.00.

Przypisy

↑ ^a ^b Rejestr zabytków nieruchomych – województwo łódzkie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024 [dostęp 2020-02-07] .
↑ Anna Gronczewska, Mocno skomplikowana historia kościołów należących do łódzkich mariawitów, „Dziennik Łódzki”, 25.09.2018.
↑ Opaliński Mateusz, Sprawa ks. Edwarda Marksa, [w:] „Niedziela łódzka”, nr 12/2021, s. VIII.
↑ EwelinaE. Wejbert-Wąsiewicz EwelinaE., Publiczne i niepubliczne teatry łódzkie, ViolettaV. Krawczyk-Wasilewska, KucnerK. Monika, Zimnica-KuziołaZ.K. Emilia (red.), Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, 2012, s. 137–153, DOI: 10.18778/7525-750-2.08, ISBN 978-83-7525-750-2 [dostęp 2024-10-27] .

Bibliografia

Polesie i Karolew. W: Ryszard Bonisławski, Joanna Podolska: Spacerownik łódzki. Inowrocław: Agora SA, 2008, s. 105. ISBN 978-83-7552-204-4. (pol.).
Krzysztof Stefański: Ludzie, którzy zbudowali Łódź. Leksykon architektów i budowniczych miasta. Łódź: Księży Młyn Dom Wydawniczy, 2009, s. 75–77. ISBN 978-83-61253-44-0. (pol.).
http://www.kst.wlodzi.com/ (30.12.2013)

Linki zewnętrzne

http://www.kst.wlodzi.com/index.php?a=1&id=001 (30.12.2013)
http://www.kst.wlodzi.com/index.php?a=1&id=002 (30.12.2013)

[nid-1] Rejestr zabytków nieruchomych – województwo łódzkie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024 [dostęp 2020-02-07] .

[2] Anna Gronczewska, Mocno skomplikowana historia kościołów należących do łódzkich mariawitów, „Dziennik Łódzki”, 25.09.2018.

[3] Opaliński Mateusz, Sprawa ks. Edwarda Marksa, [w:] „Niedziela łódzka”, nr 12/2021, s. VIII.

[:0-4] EwelinaE. Wejbert-Wąsiewicz EwelinaE., Publiczne i niepubliczne teatry łódzkie, ViolettaV. Krawczyk-Wasilewska, KucnerK. Monika, Zimnica-KuziołaZ.K. Emilia (red.), Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, 2012, s. 137–153, DOI: 10.18778/7525-750-2.08, ISBN 978-83-7525-750-2 [dostęp 2024-10-27] .

[1]

[2]

[3]

[4]