Kościół św. Donata w Polencie

Kościół św. Donata w Polencie (wł. Pieve di San Donato in Polenta) – kościół parafialny z IX wieku położony w gminie Bertinoro, w prowincji Forlì-Cesena.

Kościół św. Donata w Polencie
Pieve di San Donato in Polenta
kościół parafialny
Ilustracja
Państwo

 Włochy

Miejscowość

Polenta

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Wezwanie

św. Donata z Arezzo

Położenie na mapie Włoch
Mapa konturowa Włoch, u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Donata w Polencie”
44,117813°N 12,132364°E/44,117813 12,132364

Kościół św. Donata rozsławiła oda Giosuè Carducciego Kościół polentański (La chiesa di Polenta), napisana w lipcu 1897 roku i opublikowana w tomie Rime e ritmi (Rymy i rytmy). Poeta wspomniał w niej o gościnie, której podobno użyczył Dantemu wielmoża z Rawenny, Guido da Polenta. Legenda podaje, że w tym kościele modliła się również Francesca, córka Guida. Jej nieszczęśliwa miłość jest jednym z tematów piątej pieśni Piekła[1]. W nawiązaniu do tej legendy co roku w maju i we wrześniu, na dziedzińcu kościelnym z hermą upamiętniającą Carducciego, odbywają się spotkania literatów, którzy czytają i komentują fragmenty Boskiej komedii.

Pierwsza wzmianka o kościele św. Donata pojawiła się w dokumencie z 24 lipca 911 roku. Historycy uważają, że niektóre części budynku (kolumny, kapitele, krypta) są pozostałościami z tamtych czasów. W roku 1705 rozpoczęto przebudowę świątyni, o czym przypomina epigraf umieszczony nad wejściem. Kolejne prace podjęto w roku 1890 i wtedy też odkryto kościelną kryptę. W roku 1899 zakończono rekonstrukcję dzwonnicy[2]. W roku 2002 stwierdzono, że mury wymagają gruntownego remontu, opracowano więc plan wzmocnienia całego kościoła. Kompleksowe prace renowacyjne przeprowadzono w latach 2009-2012[3].

Obecnie w kościele wykorzystano system trójnawowy z nawą główną tej samej wysokości co nawy boczne. Więźba jest odsłonięta, dach dwuspadowy. Masywne kolumny wykonane z cegły i kamienia zwieńczono kamiennymi kapitelami. Niektóre kapitele mają proste formy geometryczne, inne ozdobiono arabeskami i fantazyjnymi postaciami typowymi dla sztuki longobardzkiej i bizantyjskiej. Pod mensą ołtarzową ustawiono pochodzące z VII wieku marmurowe antepedium z dwoma krzyżami łacińskimi i monogramem gwiaździstym. W prawej nawie umieszczono obraz w barokowej ramie, z około 1700 roku, przedstawiający świętego Donata z Arezzo i świętą Katarzynę Aleksandryjską[4].

Przypisy

edytuj
  1. Giosuè Carducci, Objaśnienia autora, [w:] Ody barbarzyńskie, przekład Julii Dicksteinówny, Instytut Wydawniczy „Biblioteka Polska”, Warszawa 1923, s. 136.
  2. Antonio Messeri, Da un carteggio inedito di Giosuè Carducci, Zanichelli-Cappelli, Bologna-Rocca san Casciano 1907, s. 37-42.
  3. Riapre la chiesa di Polenta. [dostęp 2015-02-16]. (wł.).
  4. Gabriele Bacchi, Sonia Bacchi, Polenta. La Pieve, la chiesa, il castello, La Mandragora, Imola 1996.