Kościół św. Doroty w Cieksynie

Kościół pw. św. Doroty w Cieksyniekatolicki kościół położony jest w województwie mazowieckim, w powiecie nowodworskim, w gminie Nasielsk, w Cieksynie.

Kościół pw. św. Doroty
A-57 z dnia 10.05.1954
kościół parafialny
Ilustracja
Kościół w Cieksynie
Państwo

 Polska

Miejscowość

Cieksyn

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

św. Rocha w Cieksynie

Położenie na mapie gminy Nasielsk
Mapa konturowa gminy Nasielsk, po lewej znajduje się punkt z opisem „Kościół pw. św. Doroty”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Kościół pw. św. Doroty”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół pw. św. Doroty”
Położenie na mapie powiatu nowodworskiego
Mapa konturowa powiatu nowodworskiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół pw. św. Doroty”
Ziemia52°34′29,23″N 20°40′05,02″E/52,574786 20,668061

Historia

edytuj

O kościele w Cieksynie wzmiankuje się w 1423 r. Według informacji z 1449 r. uposażony był przez Falentę. Obecna, murowana świątynia wzniesiona była około 1569 r. przez warsztat Jana Baptysty Wenecjanina, z funduszów Jakuba Bielińskiego, sufragana płockiego i jego bratanków Jana Borukowskiego z sąsiedniego Borkowa, biskupa przemyskiego i Piotra, kanonika płockiego i opata benedyktynów w Płocku. Konsekracji świątyni dokonał w 1580 r. bp Jakub Bieliński. Równocześnie z kościołem ufundowano kaplicę św. Anny - była to fundacja Borukowskich i Lelewskich. W 1719 r. kościół był restaurowany kosztem Jana Borukowskiego. Gruntownemu remontowi poddany był w latach 1823, 1867-1879 oraz 1909-1911 według projektu architekta Stefana Szyllera. Uszkodzony w czasie II wojny światowej, restaurowany był w latach 1947-1948 oraz 1975-1976.

Teraźniejszość

edytuj

Ks. Tadeusz Kamiński zakupił 17-głosowe organy i wybudował plebanię; ks. Józef Janicki położył blachę ocynkowaną na części dachu kościoła oraz przeprowadził konserwację ołtarzy, ambony i chrzcielnicy. Ks. Adam Staniszewski odrestaurował ołtarz główny i zakupił dębowe ławki. Za duszpasterzowania ks. Józefa Szczecińskiego, została wykonana pozioma izolacja kościoła. Zaczęto również wymieniać więźbę dachową.

Budowla

edytuj

Kościół sklepiony charakterystyczną ornamentowaną kolebką, określaną jako tzw. "grupa pułtuska". Jest to budowla gotycko-renesansowa, orientowana, murowana z cegły, z prostokątną nawą i węższym prezbiterium. Ołtarz główny jest renesansowo-manierystyczny z około 1600 r., ołtarze boczne także manierystyczne. W 1952 r. polichromię wykonał S. Domurat.

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj