Kościół św. Michała Archanioła w Rajsku
Kościół świętego Michała Archanioła w Rajsku – rzymskokatolicki kościół parafialny należący do parafii pod tym samym wezwaniem (dekanat Opatówek diecezji kaliskiej).
66 z 24.09.1930[1] | |||||||||||||||
kościół parafialny | |||||||||||||||
widok od frontu | |||||||||||||||
Państwo | |||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Województwo | |||||||||||||||
Miejscowość | |||||||||||||||
Wyznanie | |||||||||||||||
Kościół | |||||||||||||||
Parafia | |||||||||||||||
Wezwanie | |||||||||||||||
Wspomnienie liturgiczne | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Położenie na mapie gminy Opatówek | |||||||||||||||
Położenie na mapie Polski | |||||||||||||||
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego | |||||||||||||||
Położenie na mapie powiatu kaliskiego | |||||||||||||||
51°45′07,1″N 18°18′41,2″E/51,751972 18,311444 |
Murowana świątynia została wzniesiona około 1434 roku, jednak już na początku XVII wieku wymagała gruntownego remontu. Prace remontowe zostały zrealizowane około 1607 roku, dzięki pomocy finansowej Rajskich, ówczesnych właścicieli wsi, i w tym samym roku kościół został konsekrowany pod wezwaniem św. Michała Archanioła i św. Walentego oraz św. Anny, która występuje w tytule kościoła w dokumentach z 1610 roku i 1711 roku. Podczas wojny północnej i w trakcie późniejszych niepokojów świątynia uległa częściowemu zniszczeniu. Przez kilkadziesiąt lat budowla była w ruinie. Runęło sklepienie beczkowe świątyni, woda lała się do środka niszcząc wnętrze. W 1745 roku kościół został ponownie wyremontowany, dzięki staraniom ks. Jana Kobierzyckiego, miejscowego proboszcza i równocześnie ówczesnego właściciela wsi. W 1760 roku notariusz ziemski kaliski Maciej Gliszczyński wystawił ołtarz z obrazem św. Macieja, który został sprowadzony z Rzymu.
Budowla jest murowana, wzniesiona z cegieł. Cały kościół opięty jest od zewnątrz trójuskokowymi szkarpami, między którymi są umieszczone wysokie okna zamknięte ostrołukowo, ozdobione w 1974 roku witrażami zaprojektowanymi przez H. Bożyka. Szczyt fasady zachodniej i wschodniej oraz szczyt zakrystii reprezentują styl późnogotycki i są rozczłonkowane otynkowanymi blendami, zamkniętymi łukiem półkolistym. Na dwuspadowym dachu, na skrzyżowaniu nawy z ramionami transeptu, znajduje się wieżyczka na sygnaturkę wzniesiona w 1867 roku. Wnętrze kościoła stanowi jedna nawa z prezbiterium nieco węższym i niższym w stosunku do niej. Świątynia została zbudowana na planie zbliżonym do kwadratu. Od strony północnej do kościoła przylega dawna zakrystia nakryta sklepieniem kolebkowym i mieszcząca niewielki skarbczyk na piętrze, natomiast od strony południowej jest umieszczona kruchta, która została dobudowana w 1820 roku. Podczas przebudowy, wykonanej w latach 1917-1924 dzięki staraniom ks. Józefa Mężnickiego, do świątyni został dobudowany transept i zostało zmienione położenie prezbiterium. Zostało ono przeniesione ze wschodniej części kościoła do części zachodniej. W związku z tym, trzeba było wybić portal z wejściem do świątyni w szczytowej ścianie dawnego prezbiterium, w którym została umieszczona empora muzyczna z neogotyckim prospektem organowym z 1861 roku. Pod prezbiterium rozbudowanej świątyni znajduje się krypta z dwoma ozdobnymi kolumnami wykonana z piaskowca, w której zostali pochowani dziedzice Marchwacza[2].
Przypisy edytuj
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. wielkopolskiego. [dostęp 2021-03-23].
- ↑ Imieniu twojemu na chwałę. Opiekun - dwutugodnik diecezji kaliskiej. [dostęp 2021-03-23].