Kościół św. Wacława w Pniowie

Kościół św. Wacława – rzymskokatolicki kościół filialny w Pniowie, w dekanacie Toszek, w diecezji gliwickiej, przy ul. Wiejskiej.

Kościół św. Wacława
kościół filialny
Ilustracja
Kościół w Pniowie
Państwo

 Polska

Województwo

 śląskie

Miejscowość

Pniów

Adres

ul. Wiejska

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

Wszystkich Świętych w Sierotach

Wezwanie

św. Wacława

Wspomnienie liturgiczne

28 września

Przedmioty szczególnego kultu
Relikwie

św. Aurelii, św.Tymoteusza, św. Wacława

Położenie na mapie gminy Toszek
Mapa konturowa gminy Toszek, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Wacława”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Wacława”
Położenie na mapie województwa śląskiego
Mapa konturowa województwa śląskiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Wacława”
Położenie na mapie powiatu gliwickiego
Mapa konturowa powiatu gliwickiego, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Wacława”
Ziemia50°25′31,3″N 18°36′14,7″E/50,425361 18,604083
Strona internetowa

Historia

edytuj

Kościół drewniany

edytuj

Pierwszy kościół w Pniowie wzniesiono w 1506 roku[1]. Była to drewniana świątynia, konstrukcji zrębowej[1]. Do kościoła przylegała wieża późniejszej daty. Dach dwuspadowy, kryty gontem. Na dachu była mała sygnaturka z XVII wieku. Kościół rozbudowano w 1539 r. (być może wtedy dobudowano wieżę). W 1598 roku. Dobudowano prezbiterium, rok później zakrystię. W 1620 roku w czasie wichury został uszkodzony dach, który rok później wymieniono. W 1656 r. kościół został zniszczony, ale odbudowano go jeszcze tego samego roku. W 1680 roku dobudowano murowaną kaplicę. W 1720 roku kościół remontowano, wymieniając dach, wyposażenie, itp. W 1750 roku zamieniony na zbór protestancki – jako taki funkcjonował do 1800 r. W 1810 roku remontowany. W 1850 i 1853 roku wymieniono stropy. Do 1900 r. pod wezwaniem św.św. Wacława i Wawrzyńca. Od 1900 r. pod wezwaniem św. Wacława. W 1921 roku znacznie ucierpiał w pożarze, jednak dało się go uratować. Po wojnie rzymskokatolicki.

13 lutego 1956 roku kościół spłonął[1].

Kościół murowany

edytuj

W latach 1957–1959 wybudowano nowy kościół. Budulcami były drewno i cegły. Projekt wykonał architekt Vogel. Kamień węgielny poświęcił ks. dziekan Józef Jenderek. Poświęcenia świątyni dokonał biskup Wacław Wycisk 19 października 1975 roku.

Ołtarz główny wykonano z granitu. Ołtarz soborowy powstał z granitu strzegomskiego i szwedzkiego. Umieszczono w nim relikwie św. Aurelii, św. Tymoteusza oraz św. Wacława. Tabernakulum umocowano w centralnej części ołtarza głównego, nad którym zawieszono wieczną lampkę. W nawie zawieszono gipsową Drogę Krzyżową.

Przypisy

edytuj
  1. a b c Pniów. Kościół filialny pw. św. Wacława, [w:] Piotr Siemko, Nie zachowane kościoły drewniane Górnego Śląska, Katowice: Centrum Dziedzictwa Kulturowego Górnego Śląska, 2001, s. 126, ISBN 83-85871-24-1, OCLC 50262050 [dostęp 2023-01-16].

Linki zewnętrzne

edytuj