Kościół Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Topolnie

Kościół Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Topolnierzymskokatolicki kościół parafialny należący do parafii pod tym samym wezwaniem (dekanat świecki diecezji pelplińskiej).

Kościół Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny
A/760 z 7.02.1931[1]
kościół parafialny
Ilustracja
widok od frontu
Państwo

 Polska

Województwo

 kujawsko-pomorskie

Miejscowość

Topolno

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

parafia

Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Topolnie

Wezwanie

Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny

Wspomnienie liturgiczne

31 maja

Położenie na mapie gminy Pruszcz
Mapa konturowa gminy Pruszcz, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny”
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego
Mapa konturowa województwa kujawsko-pomorskiego, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny”
Położenie na mapie powiatu świeckiego
Mapa konturowa powiatu świeckiego, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Kościół Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny”
Ziemia53°17′34,8″N 18°18′10,0″E/53,293000 18,302778

Murowana świątynia została ufundowana w latach 1681-1686, dla sprowadzonych przez rodzinę Konarskich ojców Paulinów z Częstochowy. Do zabudowań zespołu klasztornego należały: kościół, budynek mieszkalny, szpital, stajnia oraz browar i kuźnia. W 1811 roku klasztor uległ kasacie, natomiast kościół został świątynią parafialną. W 2. połowie XIX wieku została przebudowana zakrystia, natomiast na początku ubiegłego wieku zostały przeprowadzone prace wewnątrz kościoła. Remont generalny został wykonany w latach 90. ubiegłego stulecia. Kolejne prace miały miejsce w latach 2013-2014. Świątynia w stylu barokowym jest orientowana, wybudowana na kamienno-ceglanym fundamencie, murowana z cegły, nakryta dachem siodłowym z sygnaturką z dachem hełmowym. Budowla posiada cztery przęsła z dwiema kruchtami od strony zachodniej i południowej oraz prezbiterium zamkniętym trójbocznie. Elewacje z cegły są zakończone fryzem i profilowanym gzymsem, oprócz otynkowanej, południowej kruchty. Otwory okienne są zamknięte ścianą prostą. Elewacja frontowa składa się z trzech osi z kruchtą usytuowaną w środkowej osi, elewacje zwieńcza trójkątny szczyt oraz dwie wieżyczki w narożnikach z dachami hełmowymi z latarniami. Wyposażenie wnętrza świątyni powstało w latach 1685-1700 i należą do niego: ołtarz główny, sześć ołtarzy bocznych, organy a także ambona[2].

Przypisy edytuj