Kościół Zielonoświątkowy przy ul. Miłej we Wrocławiu
Kościół Zielonoświątkowy przy ul. Miłej we Wrocławiu – najstarszy z neogotyckich kościołów Wrocławia. Należy do Kościoła Zielonoświątkowego, do zboru liczącego ponad 300 wiernych.
Kościół Zielonoświątkowców we Wrocławiu | |||||||||||||
Państwo | |||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Województwo | |||||||||||||
Miejscowość | |||||||||||||
Wyznanie | |||||||||||||
Kościół | |||||||||||||
Imię |
pierwotnie św. Wawrzyńca | ||||||||||||
| |||||||||||||
| |||||||||||||
Położenie na mapie Wrocławia | |||||||||||||
Położenie na mapie Polski | |||||||||||||
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego | |||||||||||||
51°06′51,26″N 17°03′16,20″E/51,114239 17,054500 | |||||||||||||
Strona internetowa |
Pierwszy kościół w tym miejscu został wybudowany wedle różnych źródeł w 1826 lub już w 1722 jako kaplica pogrzebowa pobliskiego kościoła św. Krzyża przy znajdującym się tu wówczas cmentarzu. Była to wówczas skromna budowla szachulcowa pod wezwaniem św. Wawrzyńca. W 1858 lub 1860 na jego miejscu postawiono nowy kościół w stylu neogotyckim według projektu Alexisa Langera. Kościół ten, zachowując wezwanie św. Wawrzyńca, przetrwał aż do końca II wojny światowej, choć według ksiąg adresowych w roku 1943 był już nieczynny.
Po wojnie, pozbawiony dachu i okien, przez kilkanaście lat niszczał, wykorzystywany przez zamieszkujących sąsiadujące ulice (Szczytnicka, Piwna, Ładna) Cyganów jako stajnia dla koni. 21 maja 1960 przejęli go w użytkowanie zielonoświątkowcy: budynek zrujnowany był w owym czasie w 60%, zagrzybiony i pozbawiony wszelkiego wyposażenia.
Już rok później, po wprawieniu okien i pokrycia dachu dachówką karpiówką obiekt przywrócono do użytkowania. Dalsze prace remontowe prowadzono w latach 1970–1973, a 8 stycznia 1973 kościółek stał się formalną własnością Kościoła Zielonoświątkowego w Polsce. Dobudowano wówczas przykrytą dachem pulpitowym salkę od strony południowej, co spowodowało zniekształcenie pierwotnych założeń architektonicznych budowli.
Kościół jest jednonawowy z trójprzęsłową nawą, ma długość 15 metrów, szerokość 7,5 metra i wysokość 20 metrów. Wieża kościoła znajduje się po jego zachodniej stronie, ma 35 metrów wysokości i zwieńczona jest ażurowym kamiennym hełmem. Na nieistniejącym dziś cmentarzu przy kościele został pochowany architekt świątyni, Alexis Langer, jednak dokładnego miejsca jego pochówku do dziś nie zlokalizowano.
Zobacz też edytuj
Bibliografia edytuj
- Zygmunt Antkowiak, Kościoły Wrocławia, Wrocław: wyd. Muzeum Archidiecezjalne, 1991, ISBN 83-900018-1-1, OCLC 750827897 .
- Agnieszka Zabłocka-Kos, Dawna kaplica cmentarna św. Wawrzyńca (...) (w:) Jan Harasimowicz (red.), Atlas architektury Wrocławia. Tom I. Budowle sakralne, Świeckie budowle publiczne, Wrocław, Wydawnictwo Dolnośląskie, 1997, ISBN 83-7023-592-1, str. 61