Kościół ewangelicki w Lipinach
Kościół ewangelicki w Lipinach – ewangelicki kościół, który istniał w latach 1901–1936 w Lipinach, wówczas samodzielnej gminie, a obecnie dzielnicy Świętochłowic.
 Kościół na niemieckiej pocztówce | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Wyznanie | |
| Rodzaj | |
| Wezwanie |
św. Apostołów[1] |
| Historia | |
| Data budowy |
1900-1901 |
| Data poświęcenia |
13 października 1901 |
| Data zburzenia |
1936 |
| Dane świątyni | |
| Styl | |
| Stan obecny |
nie istnieje |
Położenie na mapie Świętochłowic  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa śląskiego  | |
 50°18′22,4″N 18°53′23,7″E/50,306222 18,889917
| |
Historia parafii i kościoła edytuj
Rozwój przemysłu na terenie Lipin (miejscowość uzyskała status gminy w 1879) przyczynił się do poważnego napływu ludności, w tym także ewangelickiej. Początkowo wierni tego wyznania uczestniczyli w życiu parafii ewangelickiej w Królewskiej Hucie (obecnie Chorzów). W 1888 zaczęto odprawiać dla nich nabożeństwa w miejscowej szkole ewangelickiej. Gdy to okazało się niewystarczające wzniesiono tam dom modlitwy („Bethaus”). Dzięki zaangażowaniu pastora ks. Hardera w porozumieniu z radcą górniczym i przewodniczącym Spółki Brackiej przygotowano plany budowy kościoła[2].
Kościół został wzniesiony w pobliżu huty „Silesia” (obecna ul. Chorzowska) w latach 1900–1901[1]. Jego poświęcenie nastąpiło po roku budowy 13 października 1901[1]. Stał on się miejscem kultu dla wiernych z Lipin, Chropaczowa, Goduli, Orzegowa i Szarlocińca. Jednocześnie utworzono parafię ewangelicką w Lipinach, która w okresie międzywojennym była częścią Ewangelickiego Kościoła na polskim Górnym Śląsku. Parafia skupiała ponad 300 osób, w tym 10% stanowili Polacy. Nabożeństwa prowadzono w języku niemieckim. Działało tutaj Towarzystwo Polaków Ewangelików, którego prezesem był Józef Jarzembowski[2].
Jednym z proboszczów parafii w latach 30. był pochodzący z Legnicy ks. Walter Drobnitzky (Drobnicki)[2].
Zagrożeniem dla istnienia kościoła stały się szkody górnicze, dające o sobie znać szczególnie już w połowie lat 20. Proboszcz parafii ks. Gerhard Scholz odnotował: Sytuacja stała się w 1935 r. niebezpieczna, kiedy zaczął się odrywać drewniany dach kościoła od strony wieży i kiedy ujawniły się w pomieszczeniach zakrystii i na głównym murze rysy wielkości dłoni (...). W 1936 kościół rozebrano[1]. Parafia stała się filiałem parafii w Królewskiej Hucie[2].
Przy kościele znajdował się cmentarz, który po wielu latach zaniedbań i niemal całkowitej dewastacji został w 2012 uroczyście zamknięty a szczątki pochowanych na nim wiernych przeniesiono na cmentarz ewangelicki w Chorzowie[2].