Kolegiata Bożego Grobu w Legnicy

Kolegiata Bożego Grobu w Legnicy – niezachowana budowla istniejąca obok zamku pisatowskiego na Wyspie Tumskiej w Legnicy.

Powstała na miejscu ufundowanej przed rokiem 1188 kaplicy Bożego Grobu wzmiankowanej przez papieża Honoriusza III w dokumencie z 1218 roku[1].

Efektem parcia na podniesienie prestiżu stolicy księstwa, dzięki staraniom książąt Bolesława III i Wacława I podpisano akt fundacyjny pod budowę kolegiaty na podstawie dokumentu bpa Przecława z Pogorzeli wydanego w 1348. Fundacja trwała do roku 1362, natomiast budowa to lata 1397–1425. Jeszcze w trakcie trwania budowy stała się miejscem pochówku m.in. Wacława I (zm. 1364, ze względu na ekskomunikę w chwili śmierci, w poświęconej ziemi pochowany został prawdopodobnie w 1365[2]) wraz z małżonką Anną cieszyńską (zm. 1367), Jadwigi żagańskiej (zm. 1390) i Ruprechta I (zm. 1409). Konsekrowana w 1425 przez bpa Konrada.

Dzięki słusznym rozmiarom zewnętrznym, wielości kaplic, bogatemu wyposażeniu a także towarzyszącym licznym budynkom mieszkalnym i szkole średniej oraz okalającemu całość założenia obwarowaniu murami i fosą, budowla zwana była potocznie katedrą. W roku 1529 zapadła decyzja o konieczności wzmocnienia umocnień miejskich, na mocy której budowla została rozebrana ok. 1531–1537 r. a kanonicy przeniesieni do franciszkańskiego kościoła św. Jana, gdzie również trafiła część płyt nagrobnych i wyposażenia z kolegiaty[3].

Przypisy edytuj

  1. Kusik Stanisław, Legnica - miasto biskupie diecezji legnickiej http://perspectiva.pl/pdf/p1/KsKusik%5Bs%5D11.pdf.pdf
  2. Nagrobek pary książęcej w katedrze legnickiej. Wacław I legnicki czy Ludwik II legnicko-brzeski?
  3. Sammter A. Chronik von Legnitz, Legnica 1861, s. 336 [za: Kusik Stanisław ks.]