Kolej Libawsko-Romeńska

Kolej Libawsko-Romeńska (ros. Либаво-Роменская железная дорога, Libawo-Romienskaja żeleznaja doroga) – kolej zbudowana w latach 1871–1874 łącząca nadbałtycką Lipawę z Bachmaczem i Romnami.

Kolej Libawsko-Romeńska
Либаво-Роменская железная дорога
Dane podstawowe
Rozstaw szyn

1520 mm

Zdjęcie LK
Dworzec Wileński w Mińsku
Dawna siedziba władz kolei w Mińsku przy obecnej ulicy Kirowa

Powstała z inicjatywy rosyjskiego inżyniera von Mekke, w założeniu miała łączyć nadmorską Lipawę z Kurskiem. Początkowo od 1871 roku należała do Towarzystwa Libawskiej Drogi Żelaznej i Towarzystwa Landwarowo-Romeńskiej Drogi Żelaznej, a od 1877 roku do Towarzystwa Libawsko-Romeńskiej Drogi Żelaznej[1]. W 1891 kolej została wykupiona przez państwo i podległa dyrekcji w Mińsku[1]. Jej znaczenie gospodarcze polegało na łączeniu rolniczych terenów lewobrzeżnej Ukrainy z portem nad Bałtykiem[1]. Składała się z następujących odcinków:

W Koszedarach, Wilejce i Kałkunach kolej łączyła się z Warszawsko-Petersburską Drogą Żelazną, w Możejkach z Mitawską, w Mińsku z Moskiewsko-Brzeską, w Bachmaczu z Kijowsko-Woroneżską, a w Romnach z Charkowsko-Nikołajewską.

W 1913 roku kolej miała długość 1344 wiorst (1434 km), z tego 183 wiorsty linii dwutorowej, i jeździło na niej 428 parowozów, 11 530 wagonów towarowych i 405 osobowych[1]. Kolej miała warsztaty w Homlu, Libawie i Mińsku, 13 własnych szkół zakładowych i 7 uczelni[1].

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e Żeleznodorożnyj transport. Encykłopiedija. N. Konariew (red.). Moskwa: 1995, s. 210. ISBN 5-85270-115-7. (ros.).

Linki zewnętrzne

edytuj