Konrad Ofierzyński
Konrad Ofierzyński (ur. 10 stycznia 1909 w Poznaniu, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – polski ekonomista i piłkarz, podporucznik piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
| |||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia |
10 stycznia 1909 | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |||||||||||||
| Wzrost |
174 cm | ||||||||||||
| Pozycja | |||||||||||||
| Kariera juniorska | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Kariera seniorska[a] | |||||||||||||
| |||||||||||||
| |||||||||||||
Życiorys
edytujBył synem Józefa i Marii z domu Książyk. Po ukończeniu gimnazjum w Ostrowie Wielkopolskim w 1929 zdał egzamin dojrzałości przed Państwową Komisją Egzaminacyjną Kuratorium Okręgu Szkolnego w Poznaniu. W 1930 odbył kurs w Batalionie Podchorążych Rezerwy Piechoty nr 7[1]. Na stopień podporucznika rezerwy został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1934 i 693. lokatą w korpusie oficerów piechoty[2]. W 1936 uzyskał dyplom Wyższej Szkoły Handlowej w Poznaniu. Ćwiczenia rezerwy odbywał w 60 pułku piechoty, a następnie w 56 pułku piechoty.
Pracował jako naczelnik Urzędu Pocztowego w Obornikach[1]. Pracę zawodową łączył z pasją sportową. Jako piłkarz był wychowankiem Venetii Ostrów Wielkopolski, potem grał w Ostrowskim Klubie Sportowym i w Ostrovii, wreszcie w latach 1932–1939 w poznańskiej Warcie. W barwach tego ostatniego klubu zaliczył osiem sezonów w I lidze. Grał także w tenisa, siatkówkę i koszykówkę.
Jako oficer rezerwy (został zmobilizowany do Ośrodka Zapasowego 25 Dywizji Piechoty[1]) walczył w kampanii wrześniowej[1]. Po agresji ZSRR na Polskę wzięty do niewoli sowieckiej, przewieziony do obozu w Starobielsku. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie na mocy decyzji Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940 i pogrzebany w bezimiennej zbiorowej mogile w Piatichatkach[1], gdzie od 17 czerwca 2000 mieści się oficjalnie Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie[3]. Figuruje na Liście Starobielskiej NKWD, pod poz. 2457[1].
5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło – decyzją nr 439/MON[4] – mianował go pośmiertnie na stopień porucznika[5][6]. Awans został ogłoszony 10 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[7][8][9].
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ a b c d e f Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 382.
- ↑ Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 88.
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. LXXIV.
- ↑ Zbrodnia katyńska, miedzy prawdą i kłamstwem [online], edukacja.ipn.gov.pl, 2008, s. 215 [dostęp 2024-09-17] (pol.).
- ↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. [online], web.archive.org, s. 193 [dostęp 2024-09-28] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-27] (pol.).
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” [online], prezydent.pl [dostęp 2024-08-26] (pol.).
- ↑ Harmonogram odczytywania nazwisk osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie [online], policja.pl, s. 1-4 [dostęp 2024-08-28] (pol.).
- ↑ „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. [dostęp 2023-09-15].
Bibliografia
edytuj- Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
- Andrzej Gowarzewski: MISTRZOSTWA POLSKI. LUDZIE (1918-1939). 100 lat prawdziwej historii (1), Wydawnictwo GiA, Katowice 2017, str. 142
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Wyd. 2 poszerzone. Warszawa: Wydawnictwo Tetragon Sp. z o.o., 2021. ISBN 978-83-66687-09-7.
- Bogdan Tuszyński, Przerwany bieg. Sportowcy z Kozielska, Ostaszkowa i Starobielska, Editions Spotkania, Warszawa 1993, s. 122