Konwikt Teatynów w Warszawie
Konwikt Teatynów w Warszawie – konwikt księży Teatynów, który istniał w Warszawie przy ul. Długiej do 1939 roku.
| ||
 ul. Długa widziana od strony Freta na obrazie Bernardo Bellotto, po prawej stronie w głębi Konwikt Teatynów | ||
| Państwo |  Polska
| |
| Miejscowość | ||
| Kościół | rzymskokatolicki | |
| Właściciel | teatyni | |
| Data zamknięcia | 1783 | |
| Data zburzenia | II wojna światowa | |
Położenie na mapie Warszawy   Konwikt Teatynów w Warszawie (nieistniejący) | ||
Położenie na mapie Polski  Konwikt Teatynów w Warszawie (nieistniejący) | ||
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  Konwikt Teatynów w Warszawie (nieistniejący) | ||
 52°15′01″N 21°00′27″E/52,250178 21,007569
| ||
Teatyni sprowadzeni zostali do Polski na początku XVIII wieku i w 1737 założyli w Warszawie nowoczesną szkołę szlachecką kształcącą zamożną młodzież. Szkoła była ekskluzywna i nie cieszyła się dobrą opinią w patriotycznych kręgach społeczeństwa (większość nauczycieli pochodziła z Włoch). Wychowankami tej szkoły byli m.in. Stanisław August Poniatowski, Kazimierz Pułaski czy Karol Maurycy Lelewel (ojciec Joachima Lelewela).
Budynek zbudowany był na planie czworoboku z wewnętrznym dziedzińcem i kaplicą w skrzydle od strony ul. Długiej.
W 1783 Teatyni sprzedali swoje budynki i opuścili Polskę, a budynki straciły charakter sakralny. Budynki zniszczone w czasie II wojny światowej nie zostały odbudowane, choć w czasie budowy domów przy ul. Długiej przez spółdzielnię prawników natrafiono na fundament kaplicy i krypty grobowe zakonników.
BibliografiaEdytuj
- Lech Dunin: Przewodnik po kościołach Starego i Nowego Miasta Warszawy. Warszawa: Rada Prymasowska Budowy Kościołów Warszawy, 1976, s. 52.
- Józef Łukaszewicz: Krótki opis historyczny kościołów parochialnych, kościółków, kaplic, klasztorów, szkółek parochialnych, szpitali i innych zakładów dobroczynnych w dawnej dyecezyi poznańskiej.. T. 3. Poznań: Decker Wilhelm, Żupański Jan Konstanty, 1863, s. 126.