Konyakowie
Konyakowie, Konyak – lud pochodzenia tybeto-birmańskiego, zamieszkujący górskie tereny indyjskiego stanu Nagaland, częściowo również Asamu. Zaliczani są do Nagów. Posługują się językiem konyak, zapisywanym alfabetem łacińskim. Około 40% jest piśmiennych w tym języku. Jest on również nauczany w szkołach[1]. W przeszłości, podobnie jak inni Nagowie, byli znani jako łowcy głów.
Gospodarka edytuj
Prowadzą osiadły tryb życia. Podstawą gospodarki jest rolnictwo, dodatkowo zbieractwo.
Ustrój społeczny edytuj
Tradycyjnie u Konyaków panowały tradycje dziedzicznego autokratycznego wodzostwa, ostro kontrastujący z zupełnie demokratycznym ustrojem widocznym u ich bezpośrednich południowych sąsiadów – Aów. Wódz wsi jest jednocześnie naczelnym arcykapłanem i jako taki jest nietykalny. Jego oznaką władzy jest kamienny tron, na którym tylko on ma prawo zasiadać. Władcy (angowie) jednych wsi, pochodzący z „wielkiego” rodu bywają suwerenami sąsiednich, wasalnych, zaś ich władza jest nieograniczona. Tylko władcom wolno przekroczyć obowiązujące wszystkich tabu[2]. W przeciwieństwie do sąsiadujących z nimi Aów, Konyakowie nie aprobowali niewolnictwa[3].
Religia edytuj
Tradycyjnie bardzo istotnym elementem wierzeń było przekonanie, że głowa/czaszka jako siedziba duszy i życia posiada szczególną moc zapładniającą, promieniując nią na pola itd. Po śmierci człowieka moc magiczna pozostaje w czaszce, więc wiązało się to z ciągłą koniecznością prowadzenia drobnych utarczek i zdobywania nowych czaszek, mających gwarantować ich posiadaczowi powodzenie i bogactwo. Do zdobytych czaszek przymocowywano rogi bawołu. Raz do roku czaszki podczas specjalnej uroczystości czaszki pojono ryżowym piwem[4]. Zwyczaje te były tak głęboko zakorzenione, że nawet po zakazaniu polowania na głowy w czasach kolonialnych przez Anglików, kontynuowano te obrządki używając głów wykonanych z drewna.
Pod wpływem działalności misjonarzy znakomita większość Konyaków wyznaje obecnie chrześcijaństwo.
Strój edytuj
Fantazyjne ozdoby, a zwłaszcza nakrycia głowy, były domeną młodych wojowników. Wykazywali oni wielką inwencję w ich sporządzaniu. Strój mężczyzn był bardziej kolorowy i urozmaicony, niż kobiet. Twarze pokrywał niebieski tatuaż, przypominający maoryski[5].
Sztuka edytuj
Konyakowie szczególnie słyną jako najlepsi wśród Nagów snycerze. Materiał to głównie drewno i bambus. Z wielkich pni drzew wykonuje się bogato rzeźbione ksylofony i bębny[6].
Przypisy edytuj
- ↑ Ethnologue report for language code: nbe.
- ↑ Kazimierz Moszyński: Zarys etnografii górali Assamu str. 91.
- ↑ Kazimierz Moszyński: Zarys etnografii górali Assamu str. 88.
- ↑ Kazimierz Moszyński: Zarys etnografii górali Assamu str. 125.
- ↑ Kazimierz Moszyński: Zarys etnografii górali Assamu str. 147.
- ↑ Crafts of Nagaland Wood Carving Pottery Blacksmith Cane Chair Cane Bucket Basket Wooden Bowls Bamboo Roots Indian Handicrafts [online], Webindia123.com [dostęp 2017-11-24] (ang.).
Bibliografia edytuj
- Kazimierz Moszyński: Zarys etnografii górali Assamu, Uniwersytet Jagielloński, Kraków 1997