Kopalnia Węgla Kamiennego Król

historyczna kopalnia węgla w Chorzowie, istniała jako samodzielny podmiot od 1791 do 1937 roku, następnie została podzielona na kopalnie Prezydent Mościcki i Barbara-Wyzwolenie

Kopalnia Węgla Kamiennego Król (pierwotnie Prinz Karl von Hessen lub Königliche Kohlenzeche, od 1800 roku Königsgrube[1][2]) – zlikwidowana kopalnia węgla kamiennego, która działała w Chorzowie, została założona w 1791 roku, w 1937 roku została podzielona na kopalnie Prezydent Mościcki i Barbara-Wyzwolenie[2].

Kopalnia Węgla Kamiennego Król
Ilustracja
Kopalnia na pocztówce z 1922 roku
Państwo

 Polska

Województwo

 śląskie

Siedziba

Chorzów, ul. Katowicka 72 (siedziba Skarbofermu)

Data założenia

1791

Data likwidacji

1937 (podział na kopalnie: Prezydent Mościcki i Barbara-Wyzwolenie)

Forma prawna

przedsiębiorstwo państwowe

Dyrektor

Volkmar Meitzen

Położenie na mapie Chorzowa
Mapa konturowa Chorzowa, w centrum znajduje się punkt z opisem „siedziba dyrekcji Skarbofermu”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „siedziba dyrekcji Skarbofermu”
Położenie na mapie województwa śląskiego
Mapa konturowa województwa śląskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „siedziba dyrekcji Skarbofermu”
Ziemia50°17′53,6″N 18°57′18,2″E/50,298222 18,955056

Historia

edytuj
 
Schemat przekształceń organizacyjnych i nazewniczych kopalni Król

Kopalnia fiskalna, tj. państwowa[3] powstała z inicjatywy Friedricha Wilhelma von Reden w 1791 roku[2] i nosiła nazwę Prinz Karl von Hessen[4], w 1800 roku przemianowana została na König (pol. Król)[5], na cześć pruskiego króla Friedricha Wilhelma III. Na początku XX wieku kopalnię podzielono na 4 pola eksploatacyjne: Wschodnie, Południowe, Zachodnie i Północne. W latach 40 XIX wieku górnicy z kopalni Król przeprowadzili strajk o podłożu ekonomicznym przeciwko właścicielom kopalni. Protest górników został uśmierzony przez wojsko pruskie. W 1922 roku została wydzierżawiona polsko-francuskiej spółce Skarboferm i zmieniła nazwy pól na: pole Wschodnie – Król-Święty Jacek, pole Południowe – Król Piast, pole Zachodnie – Święta Barbara, a Północne – Wyzwolenie. W 1937 została rozdzielona na dwie kopalnie: Prezydent Mościcki i Barbara-Wyzwolenie.

W czasie okupacji hitlerowskiej kopalnie pod niemieckimi nazwami sprzed 1922 roku należały do koncernu Reichswerke Hermann Göring[2].

W kopalni tej, przy Szybie Krug swój początek miała Główna Kluczowa Sztolnia Dziedziczna[6].

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Jaros 1962 ↓, s. 9.
  2. a b c d Jaros 1984 ↓.
  3. Tomasz Głogowski: Bez węgla kamiennego Górny Śląsk byłby niczym. [w:] Wyborcza.pl [on-line]. Agora SA, 2007-11-04. [dostęp 2018-01-13].
  4. nazwa może honorować jednocześnie Karola I Heskiego oraz Karola z Hesji-Kassel
  5. Piotr Greiner: Historia Górnego Śląska. Polityka, gospodarka i kultura europejskiego regionu. Gliwice: Dom Współpracy Polsko-Niemieckiej, 2011, s. 316. ISBN 978-83-60470-41-1.
  6. Patrz mapa na stronie internetowej [1].

Bibliografia

edytuj