Kosta Protić

Kosta Protić
Коста Протић
	; Kosta Protić (1889)
Data i miejsce urodzenia	29 września 1831 ; Požarevac
Data i miejsce śmierci	4 czerwca 1892 ; Brestovacka Banja
	Premier Serbii
Okres	od 19 stycznia 1889; do 7 marca 1889
Poprzednik	Nikola Hristić
Następca	Sava Grujić
	Minister wojny
Okres	od 22 października 1873; do 19 sierpnia 1875
Poprzednik	Milojko Lešjanin
Następca	Tihomilj Nikolić
	Minister wojny
Okres	od 14 kwietnia 1888; do 22 lutego 1889
Poprzednik	Sava Grujić
Następca	Dimitrije Đurić
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Kosta Protić (cyr. Коста Протић; ur. 29 września 1831 w Požarevacu, zm. 4 czerwca 1892 w Brestovackiej Banji^[1]) – serbski generał i polityk, premier Serbii (1889), minister wojny (1873–1875, 1888–1889).

Życiorys

Syn kupca Stefana Proticia i Milosavy. Uczył się w gimnazjum w Belgradzie, w 1848 naukę przerwał i wstąpił do armii na ochotnika^[1]. W roku 1850 rozpoczął naukę w Akademii Wojskowej, którą ukończył w roku 1855 w stopniu porucznika artylerii. W latach 1855-1857 uczył się w Pruskiej Szkole Artylerii^[1]. Po jej ukończeniu służył w batalionie pionierów w Gdańsku. Do Serbii powrócił w roku 1859 i przez dwa lata pracował w administracji wojskowej. W 1861 awansowany na kapitana^[1]. W roku 1865 wykładał w szkole wojskowej, a następnie objął dowództwo batalionu pontonowego, stacjonującego w Ćupriji. W 1868 pełnił funkcję adiutanta księcia Michała, aż do jego śmierci. Po zamachu na księcia uniemożliwił przeprowadzenie wojskowego zamachu stanu i aresztował przywódcę spisku kapitana Mrcajlovicia^[1].

W 1875, po wybuchu powstania w Hercegowinie, Protić został wysłany przez rząd serbski do Rosji, aby starać się o kredyt na dozbrojenie armii serbskiej^[1]. W czasie wizyty w Petersburgu Protić spotkał się osobiście z księżną Marią Aleksandrowną i przyszłym carem Aleksandrem III i dzięki ich wstawiennictwu starania o pożyczkę zakończyły się sukcesem^[1].

Protić służył jako oficer w czasie wojny serbsko-tureckiej (1876-1877), a także w czasie wojny rosyjsko-tureckiej (1877-1878). W lipcu 1876 był dowódcą obrony Belgradu. Za zasługi w bitwie pod Šumatovacem (23 sierpnia 1876) awansowany do stopnia generała i szefa sztabu generalnego armii serbskiej. W latach 1880-1883 dowodził Korpusem Morawskim^[1]. Po abdykacji Milana I, Protić wszedł w skład rady regencyjnej sprawującej władzę w imieniu małoletniego Aleksandra I. W ostatnim okresie życia cierpiał na reumatyzm, zmarł w czasie pobytu na kuracji w uzdrowisku^[1].

Odznaczenia

Order Orła Białego (Serbia)
Order Krzyża Takowy 1, 2 i 3 kl. (Serbia)
Order Świętego Stanisława 1 kl. (Rosja)
Order Świętej Anny 2 kl. (Rosja)
Order Korony Rumunii z gwiazdą (Rumunia)
Order Gwiazdy Rumunii (Rumunia)
Order Korony Żelaznej 3 kl. (Austro-Węgry)
Order Orła Czerwonego 3 kl. (Prusy)

Życie prywatne

Był żonaty (żona Mileva z d. Tadić), miał dwoje dzieci (Dragutin, Zorka).

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Коста Протић. srpskaenciklopedija.org. [dostęp 2021-12-13]. (serb.).

Bibliografia

Коста Протић. srpskaenciklopedija.org. [dostęp 2021-12-13]. (serb.).

[srpska-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Коста Протић. srpskaenciklopedija.org. [dostęp 2021-12-13]. (serb.).

[1]