Kotielnyj
Kotielnyj (ros.: Остров Котельный) – największa z Wysp Nowosyberyjskich w rosyjskiej Arktyce. Należy do grupy Wysp Anjou. Chociaż na dawniejszych mapach wyspy Kotielnyj i Fadiejewa (ros. О. Фаддеевский) są zaznaczone jako oddzielne, na skutek długotrwałego procesu nanoszenia piasku przez prądy morskie połączyły się one w jedną pod względem geograficznym wyspę, należącą do 50 największych pod względem powierzchni na świecie. Łączy je nisko położona Ziemia Bunge'a (ros. Земля Бунге).
 Zdjęcie satelitarne ukazujące połączenie dawniej oddzielnych wysp | |
| Kontynent | |
|---|---|
| Państwo | |
| Republika | |
| Akwen | |
| Archipelag | |
| Powierzchnia |
23 165 km² |
Położenie na mapie Jakucji  | |
Położenie na mapie Rosji  | |
 75°20′N 141°00′E/75,333333 141,000000
| |
| |
Ukształtowanie
edytujWyspa Kotielnyj jest skalista i górzysta, wzniesienia sięgają 374 m n.p.m. (najwyższy szczyt – Małakatyn-Tas). Półwysep Fadiejewa zbudowana jest głównie z gliny i piasku, jego wysokość nie przekracza 65 m n.p.m. Jego nazwa pochodzi od nazwiska handlarza futrami Fadiejewa, który jako pierwszy go zamieszkiwał. Wysokość Ziemi Bunge'a nie przekracza 8 m n.p.m. i bywa ona zatapiana. Nazwę zawdzięcza niemieckiemu zoologowi i odkrywcy Alexandrowi Bunge.
Powierzchnia
edytuj„Wielka Encyklopedia Radziecka” podaje następujące powierzchnie poszczególnych wysp:
| część wyspy | powierzchnia (km²) |
|---|---|
| Wyspa Kotielnyj | 11 665 |
| Ziemia Bunge'a | 6200 |
| Wyspa Fadiejewa | 5300 |
| Razem | 23 165 |
Historia
edytujWyspa Kotielnyj została odkryta jako pierwsza z całego archipelagu Wysp Nowosyberyjskich. Miało to miejsce w latach 1773–1774 podczas wyprawy Iwana Lachowa w poszukiwaniu kłów mamutów. Nazwa została nadana ze względu na miedziany kociołek nieznanego pochodzenia odnaleziony na wyspie[1].
W czasach sowieckich na wyspie wybudowano posterunek obserwacyjny oraz stację radarową, a także lądowisko. Zostały one opuszczone około 1996 roku[potrzebny przypis]. W 2012 rozpoczęto prace mające przekształcić dawny posterunek w dużą bazę wojskową, w ramach wzmacniania rosyjskiej obecności militarnej w Arktyce[2].
Przypisy
edytuj- ↑ Alfred S. McLaren, Unknown Waters: A First-Hand Account of the Historic Under-ice Survey of the Siberian Continental Shelf by USS Queenfish (SSN-651), University of Alabama Press, 22 stycznia 2008, ISBN 978-0-8173-1602-0 [dostęp 2017-07-12] (ang.).
- ↑ Russia re-opens Arctic cold war era air base, „Barentsobserver” [dostęp 2017-07-12] [zarchiwizowane z adresu 2017-06-02] (ang.).