Krematorium Strašnice
Krematorium Strašnice – krematorium w praskiej dzielnicy Vinohrady. Wielkość powierzchni użytkowej czyni je największym obiektem tego typu w Europie. Wnętrze składa się z wielkiej sali ceremonialnej oraz położonej po jej prawej stronie małej sali ceremonialnej. Krematorium posiada katakumby oraz niewielki cmentarz dla pochówków urnowych, pomimo sąsiedztwa Cmentarza Vinohradskiego jest to oddzielna nekropolia.
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Adres |
Vinohradská 214, Praha 10 |
Styl architektoniczny | |
Architekt | |
Rozpoczęcie budowy | |
Ukończenie budowy | |
Położenie na mapie Pragi | |
Położenie na mapie Czech | |
50°04′35″N 14°29′05″E/50,076389 14,484722 | |
Strona internetowa |
Budynek krematorium i jego otoczenie jest uznane za pamiątkę kultury Republiki Czeskiej i znajduje się na terenie miejskiego obszaru chronionego Vinohrady, Žižkov, Vršovice. Obiekt stanowi własność miasta Praga i jest zarządzany przez zakład usług komunalnych.
Historia
edytujBudynek został oddany do użytku w 1932[1], na pamiątkę w foyer została wmurowana tablica pamiątkowa. Podczas okupacji hitlerowskiej, a następnie reżimu komunistycznego w piecach krematoryjnych spopielono zwłoki tysięcy ofiar obu tych systemów. Podczas II wojny światowej były to ofiary egzekucji, osoby zamordowane ze względów narodowych oraz więźniowie z zakładów karnych i obozów pracy przymusowej. Po zakończeniu wojny i dojściu do władzy komunistów potajemnie popielono zwłoki zmarłych podczas przesłuchań, więźniów politycznych oraz ofiary mordów sądowych. Decyzją aparatu rządowego prochy miały być utylizowane lub grzebane w anonimowych mogiłach, jednak dzięki działaniom kierownika Františka Suchego powstał tajny rejestr zawierający imienną listę osób, których ciała trafiły do krematorium[2]. František Suchý razem z synem poza rejestrem spopielonych odnotował również ich miejsca pochówku, a część prochów udało mu się pochować w imiennych urnach, tak było w przypadku straconej w 1950 Milady Horákovej[3].
Niektóre osoby pochowane na cmentarzu urnowym przy krematorium
edytuj- Lída Baarová – czeska aktorka, znana z romansu z Josephem Goebbelsem.
- Miloslav Kabeláč – czeski kompozytor i dyrygent.
- Václav Tille – czeski literaturoznawca i teatrolog, krytyk i pisarz.
- Antonín Zápotocký – czeski polityk, czechosłowacki działacz komunistyczny, premier Czechosłowacji w latach 1948–1953, od 1953 do śmierci prezydent kraju.
Przypisy
edytujBibliografia
edytuj- Markéta Svobodová "Krematorium v procesu sekularizace českých zemí 20. století: ideové, stavební a typologické proměny" vyd. 1 Praha: Artefactum, 2013 Epigraphica & sepulcralia. Monographica; 2. ISBN 978-80-86890-51-7. s. 101 – 105.