Kutas, chwast, kwast – w XVII- i XVIII-wiecznej Polsce ozdoba szmuklerska w postaci pędzla z nici lub sznureczków[1] na końcu sznura przypinanego do pasa jako element dekoracyjny.

Woźny pas mu odwiązał, pas słucki, pas lity,
Przy którym świecą gęste kutasy jak kity...
(Adam Mickiewicz Pan Tadeusz, księga I, Gospodarstwo)

Często stanowił dolne wykończenie bogatszych szamerunków (w mundurach wojskowych) i habitów. Był to także element ozdobny niektórych rodzajów czapek (na przykład szlafmyc) i zasłon.

Niekiedy tak nazywa się też współczesne frędzle i pompony.

Przypisy

  1. J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki: Słownik języka polskiego, Warszawa 1902, t. II, s. 651.