Lamellibrachia
Lamellibrachia – rodzaj wieloszczetów z rodziny rurkoczułkowców (Siboglinidae). Zwierzęta z tego rodzaju żyją w obrębie oceanicznych wypływów (ang. cold seeps), gdzie spod dna morskiego wydobywają się strumienie węglowodorów (metanu lub ropy). Rurkoczułkowce te żywią się substancjami organicznymi wytwarzanymi przez chemosyntetyzujące bakterie utleniające siarczki, z którymi żyją w ścisłej symbiozie.
| Lamellibrachia | |
| Webb, 1969 | |
 Lamellibrachia luymesi | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Gromada | |
| Infragromada | |
| Rodzina | |
| Rodzaj |
Lamellibrachia |
| Typ nomenklatoryczny | |
|
Lamellibrachia barhami Webb, 1969 | |
Gatunek L. luymesi zaopatruje bakterie, które żyją w wyspecjalizowanych tkankach rurkoczułkowca w tlen i siarkowodór. Rurkoczułkowiec ten pobiera siarkowodór i tlen z otoczenia w dolnej części ciała i transportuje obie substancje do wnętrza swego organizmu za pomocą specyficznej, zmodyfikowanej hemoglobiny, inaczej niż u innych zwierząt, odpornej na zatrucie siarkowodorem.
Najbardziej znane podmorskie wypływy, gdzie żyją kolonie L. luymesi, znajdują się w północnej części Zatoki Meksykańskiej, na głębokości 500 do 800 m. Ten gatunek rurkoczułkowca może osiągać długość ponad 3 metrów. Rośnie powoli. Oszacowany na podstawie zmierzonego tempa wzrostu wiek niektórych osobników przekraczał 250 lat, co oznacza, że L. luymesi jest najdłużej żyjącym spośród znanych zwierząt bezkręgowych. W rejonach wypływu węglowodorów tworzy wielkie kolonie złożone z setek lub tysięcy osobników. Kolonie są podstawą do rozwoju autonomicznych ekosystemów, całkowicie niezależnych od dopływu światła słonecznego.
Do rodzaju Lamellibrachia należy też gatunek L. satsuma odkryty u wybrzeży Japonii, w zatoce Satsuma, w pobliżu miasta Kagoshima, na głębokości jedynie 82 m. Jest to wyjątek wśród rurkoczułkowców, gdyż inne gatunki żyją na znacznie większych głębokościach, znacznie poniżej strefy fotycznej oceanu.
Taksonomia edytuj
Rodzaj ten wprowadzony został w 1969 roku przez Michaela Webba na łamach „Bulletin of Marine Science”. Należy do niego 9 opisanych gatunków[1]:
- Lamellibrachia anaximandri Southward, Andersen & Hourdez, 2011
- Lamellibrachia barhami Webb, 1969
- Lamellibrachia columna Southward, 1991
- Lamellibrachia donwalshi McCowin & Rouse, 2018
- Lamellibrachia juni Miura & Kojima, 2006
- Lamellibrachia luymesi van der Land & Nørrevang, 1975
- Lamellibrachia satsuma Miura, 1997
- Lamellibrachia victori Mañe-Garzon & Montero, 1985
Przypisy edytuj
- ↑ Read, G.; Fauchald, K.: Lamellibrachia Webb, 1969. [w:] World Polychaeta Database [on-line]. [dostęp 2023-01-09].
Bibliografia edytuj
- Derk C. Bergquist, Frederick M. Williams, Charles R. Fisher: Longevity record for deep-sea invertebrate, Nature, 403, 499 – 500 (03 Feb 2000) Brief Communications
- Sharmishtha Dattagupta*, Lara L. Miles, Matthew S. Barnabei and Charles R. Fisher: Journal of Experimental Biology 209, 3795-3805 (2006)
- M. Webb. Lamellibrachia barhami, gen. nov., sp. nov. (Pogonophora), from the north-east Pacific. „Bulletin of Marine Science”. 19, s. 18-47, 1969. (ang.).