Leśny Kompleks Promocyjny Lasy Bieszczadzkie
Leśny Kompleks Promocyjny „Lasy Bieszczadzkie”[1] – leśny kompleks promocyjny powołany Zarządzeniem Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych Nr 63 z dnia 29 listopada 2011 roku, obejmujący swoim zasięgiem tereny Nadleśnictwa Stuposiany (całość), Nadleśnictwa Lutowiska (obręb Dwernik) oraz Nadleśnictwo Cisna (obręb Wetlina).
Zarządzeniem Nr 5 Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych z dnia 19 stycznia 2015 roku do LKP Lasy Bieszczadzkie przyłączono obszary Nadleśnictwa Cisna (obręb leśny Cisna), Nadleśnictwa Lutowiska (obręb leśny Lutowiska) i włączono w całości Nadleśnictwa Baligród.
Przynależność administracyjna
edytujLKP Lasy Bieszczadzkie obejmuje obecnie w całości tereny nadleśnictw: Stuposiany, Lutowiska (powiat bieszczadzki), Cisna i Baligród (powiat leski). Zasięg terytorialny LKP „Lasy Bieszczadzkie” wynosi ponad 69,5 tys. ha.
Położenie
edytujLKP Lasy Bieszczadzkie położony jest w VIII Karpackiej Krainie przyrodniczo-leśnej. Leży częściowo w mezoregionach: Bieszczadów Niskich (VIII. 17) i Bieszczadów Wysokich (VIII. 18). Zgodnie z podziałem geomorfologicznym Polski południowej[2] rejon ten należy do podprowincji Karpat Wschodnich, a według podziału na krainy zoogeograficzne[3] znajduje się w Krainie Bieszczadów.
System rzeczny obszaru to dorzecze Wisły i zlewni Sanu (drugorzędny system rzeczny). San wraz z rozbudowanymi III-rzędowymi zlewniami Hoczewki, Solinki z dopływem Wetlinki oraz Wołosatego, tworzą gęstą sieć rzeczną o kratowo-widlastym charakterze.
Ważnym elementem wód powierzchniowych jest Jezioro Solińskie, powstałe u zbiegu Sanu i Solinki.
Klimat
edytujZgodnie z podziałem Okołowicza, LKP Lasy Bieszczadzkie to obszar znajdujący się w karpackim regionie klimatycznym, zdominowanym przez wpływ gór oraz modyfikowanymi wpływami kontynentalnymi. Klimat Bieszczadów jest zróżnicowany i ściśle skorelowany z rzeźbą terenu oraz wysokością n.p.m. Charakteryzuje się dużymi dobowymi amplitudami temperatur powietrza, głównie przy zboczach narażonych na bezpośrednią ekspozycję słoneczną oraz małymi amplitudami rocznymi w partiach szczytowych. Przeważają tu wiatry południowe, południowo-zachodnie oraz zachodnie. Występują także tzw. dni ciszy atmosferycznej.
Charakterystyka użytkowania gruntu
edytujNa terenie LKP Lasy Bieszczadzkie dominującą formą użytkowania są lasy. Pozostałą część powierzchni zajmują zbiorowiska nieleśne (głównie łąki kośne).
Lesistość w zasięgu LKP wynosi ponad 96,5% własności Skarbu Państwa.
Udział powierzchniowy gatunków liściastych wynosi ponad 61%, z przewagą buka. Gatunki iglaste zajmują ponad 38,9% z przewagą jodły.
Formy ochrony przyrody
edytujTeren LKP Lasy Bieszczadzkie jest bogaty pod względem przyrodniczo-krajoznawczym. Całość obszaru jest w zasięgu dwóch parków krajobrazowych:
Oprócz tego na tym obszarze istnieje 9 rezerwatów przyrody, które łącznie zajmują powierzchnię ponad 1200 ha. Są to:
- „Cisy na Górze Jawor” (Nadleśnictwo Baligród)
- „Gołoborze” (Nadleśnictwo Baligród)
- „Sine Wiry” (Nadleśnictwo Cisna i Baligród)
- „Woronikówka” (Nadleśnictwo Baligród)
- „Olszyna Łęgowa w Kalnicy” (Nadleśnictwo Cisna)
- „Krywe” (Nadleśnictwo Lutowiska)
- „Hulskie im. Stefana Myczkowskiego” (Nadleśnictwo Lutowiska)
- „Śnieżyca wiosenna w Dwerniczku” (Nadleśnictwo Lutowiska)
- „Zakole” (Nadleśnictwo Stuposiany)
Ponadto sięga tu Wschodniobeskidzki Obszar Chronionego Krajobrazu, zaś całość LKP jest obszarem Natura 2000 PLC180001„Bieszczady”.
Edukacja i turystyka
edytujJedną z funkcji LKP jest edukacja przyrodnicza i ekologiczna społeczeństwa, ściśle związane z turystyką. Ma to na celu m.in. upowszechnianie wiedzy o środowisku leśnym oraz o zrównoważonej gospodarce leśnej, a także podnoszenie świadomości społeczeństwa w zakresie odpowiedzialnego korzystania z wszystkich funkcji lasu. Na terenie LKP „Lasy Bieszczadzkie” znajdują się m.in.:
- Zagroda żubrów[4]
- Centrum Promocji Leśnictwa w Mucznem[5]
- Pawilon wystawowy przy Centrum Promocji Leśnictwa[6]
- Arboretum Krzewów Polskich[7]
- Plenerowe Muzeum Węgla Drzewnego[8]
- Taras widokowy Pichurów[9]
- Filary mostu leśnej kolejki wąskotorowej[10]
- Dwernik – Kamień (1004m)
- Ruiny cerkwi w Hulskiem[11]
- Wodospad Szepit na potoku Hylatym[12]
- Ruiny cerkwi w Krywem
- Rezerwat „Sine Wiry”
- Pozostałości po cerkwiach i cmentarzach w miejscowościach Jaworzec, Łuh i Zawój[13]
- Polany widokowe na Dziurkowcu (1188 m) i Płaszy (1163 m)
- Dolina Łopienki
- Korbania (894 m n.p.m.)
Przypisy
edytuj- ↑ Kaja Hrabal, LEŚNY KOMPLEKS PROMOCYJNY "LASY BIESZCZADZKIE" [online], Nadleśnictwo Stuposiany, Lasy Państwowe, 17 marca 2020 [dostęp 2023-08-30] (pol.).
- ↑ Mieczysław Klimaszewski, Geomorfologia Polski, Tom I-II, 1972 (pol.).
- ↑ Tadeusz Jaczewski, Narodowy Atlas Polski, 1973 (pol.).
- ↑ Urząd Marszałkowski Województwa Podkarpackiego, Departament Promocji, Turystyki i Współpracy Gospodarczej, Zagroda pokazowa w Mucznem [online] (pol.).
- ↑ CPL Muczne w Bieszczadach, CPL Muczne Komfortowe noclegi w Bieszczadach [online] (pol.).
- ↑ CPL Muczne w Bieszczadach, Ponowne otwarcie Pawilonu Wystawowego Fauny i Flory Bieszczadzkiej [online] (pol.).
- ↑ Urząd Marszałkowski Województwa Podkarpackiego, Departament Promocji, Turystyki i Współpracy Gospodarczej, Arboretum w Bolestraszycach [online] (pol.).
- ↑ Info Bieszczady, Muzeum Wypału Węgla Drzewnego w Bieszczadach [online] (pol.).
- ↑ Twoje Bieszczady, Punkt widokowy Pichurów [online] (pol.).
- ↑ Twoje Bieszczady, XIX-wieczny most wąskotorówki w Woli Michowej [online] (pol.).
- ↑ Twoje Bieszczady, Hulskie [online] (pol.).
- ↑ Bieszczady.net, Wodospad Szepit [online] (pol.).
- ↑ Bieszczad, Jaworzec, Łuh, Zawój – Bieszczady Odnalezione [online] (pol.).
Bibliografia
edytuj- Klimaszewski Mieczysław: Geomorfologia Polski, TOM I-II, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1972
- Leszczycki Stanisław i inni: Narodowy Atlas Polski, Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk, 1973-1978
- Marszałek Edward, Orłowski Stanisław: Bieszczady. Wycieczki w dolinie górnego Sanu, Wydawnictwo Compass, 2019