Lech Iwanowski
Lech Iwanowski ps. „Lancet” (ur. 28 lipca?/10 sierpnia 1917 w Piotrogrodzie, zm. 2009) – lekarz, kawaler Orderu Virtuti Militari.
 podporucznik
| |
| Data i miejsce urodzenia |
10 sierpnia 1917 |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
do 1945 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
lekarz |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
     
| |
Syn Stanisława i Marii z d. Wojewódzka[1].
Napisał książkę: Wilnianie we wrześniu 1939 roku:(prolog epopei). Współautor: Wskazówki do ćwiczeń prosektoryjnych.
Okres wojny edytuj
Po maturze rozpoczął studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego[1]. Walczył w kampanii wrześniowej, a po jej zakończeniu wrócił do Wilna i kontynuował studia medyczne na Uniwersytecie Stefana Batorego. Po zamknięciu Uniwersytetu przez Litwinów uczył się konspiracyjnie. W 1942 roku ukończył studia w Kownie[1].
W sierpniu 1941 roku wstąpił do ZWZ. Wyznaczony został na stanowisko dowódcy plutonu w dzielnicy Śródmieście. W październiku 1943 roku został skierowany do 3 Wileńskiej Brygady „Szczerbca" na stanowisko lekarza brygady. Brał udział we wszystkich walkach brygady[1]. W ramach operacji Ostra Brama walczył na Belmoncie i na Antokolu. Zorganizował w Onżadowie szpital polowy na 30 łóżek. Za walki w powstaniu wileńskim odznaczony został przez gen. „Wilka” Krzyżem Walecznych.
Po wojnie edytuj
Od lutego 1947 roku prowadził działalność naukową w Zakładzie Anatomii Prawidłowej Akademii Medycznej w Warszawie. Obronił doktorat w 1960 roku, habilitował się w 1980[1].
Kształcił się i wykładał na uczelniach zagranicznych m.in. na Uniwersytecie Prowincji Saskatchevan – Kanada, Uniwersytecie Stanu Maryland – USA, Narodowym Instytucie Zdrowia – NHI. Był pracownikiem naukowym PAN[1].
W 1990 roku przeszedł na emeryturę. Pracował nadal jako konsultant – neurolog. Współorganizator Środowiska Żołnierzy AK Okręgu Wileńskiego, pierwszy prezes Okręgu Wileńskiego Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej, wiceprezes Zarządu Głównego w Warszawie i członek Rady Naczelnej.
Ordery i odznaczenia edytuj
Pierwotny wykaz orderów i odznaczeń podano za: Danuta Szyksznian Jak dopalał się ogień biwaku. s. 379
Przypisy edytuj
Bibliografia edytuj
- Danuta Szyksznian: Jak dopalał się ogień biwaku. Szczecin: Wydawnictwo Promocyjne „Albatros”, 2009. ISBN 978-83-88038-68-6.
- Zygmunt Kłosiński: 3 Wileńska. Białystok: Redakcja „Gońca Kresowego”. Białostocki Oddział Towarzystwa Przyjaciół Grodna i Wilna, 1995. ISSN 1234-2408.