Leiobunum rotundum

gatunek pajęczaka z rzędu kosarzy

Leiobunum rotundum – gatunek kosarza z podrzędu Eupnoi i rodziny Sclerosomatidae[1].

Leiobunum rotundum
(Latreille, 1798)
Ilustracja
Samica L. rotundum
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

pajęczaki

Rząd

kosarze

Podrząd

Eupnoi

Nadrodzina

Phalangioidea

Rodzina

Sclerosomatidae

Podrodzina

Leiobuninae

Rodzaj

Leiobunum

Gatunek

Leiobunum rotundum

Synonimy

Phalangium rotundum
Opilio fasciatus
Opilio hemisphaericus
Phalangium longipes
Phalangium filipes
Leiobunum rufum
Nelima fuscifrons

Budowa ciała edytuj

Gatunek ten posiada wyjątkowo długie, czarne odnóża. Ciało samicy jest owalne, długości od 5 do 7 mm, ubarwione brązowo z czarną wstęgą grzbietową, rozszerzającą się z tyłu. Guzek oczny jest gładki, a oczy otoczone czarnymi pierścieniami. Ciało samca jest mniejsze i bardziej okrągłe, jednolitej czerwono-brunatnej barwy. U form młodocianych nogi nie są tak ciemne jak u dorosłych. Są one jaśniejsze i niejednolice ubarwione[2].

Biologia edytuj

Kosarz ten odżywia się żywymi i martwymi drobnymi bezkręgowcami, martwą materią organiczną i grzybami. Pije dużo wody (rosa, sok wyciekający z przejrzałych owoców). Jesienią przedstawiciele gatunku tworzą skupiska złożone z nawet 400 osobników, czasem na ścianach budynków. Zapłodniona samica składa jaja do ziemi za pomocą pokładełka, które zimują do wiosny[3].

Biotop edytuj

Preferuje środowiska wilgotne. Spotykany wśród roślinności zielnej, na krzewach, pniach drzew, ściółce. Czasem też na ścianach budynków[3]

Występowanie edytuj

Kosarze te zamieszkują zachodnią część Starego Świata, sięgając po Irlandię, Wyspy Kanaryjskie i Afrykę Północną[3]. Występują również w Polsce[4].

Przypisy edytuj

  1. Joel Hallan's Biology Catalog: Sclerosomatidae. [dostęp 2012-08-08].
  2. Kosarze Wielkiej Brytanii i kontynentalnej Europy. [dostęp 2012-08-02].
  3. a b c Kosarz (Leiobunum rotundum). [dostęp 2012-08-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-01-12)].
  4. Wojciech Staręga: Lista kosarzy Polski na arachnologia.edu.pl. 2000-07-31. [dostęp 2012-08-08].