Lekkoatletyka na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1912 – dziesięciobój mężczyzn

Dziesięciobój mężczyzn była jedną z konkurencji lekkoatletycznych rozgrywanych podczas V Igrzysk Olimpijskich w Sztokholmie.

Letnie Igrzyska Olimpijskie 1912
Lekkoatletyka
Dziesięciobój mężczyzn
Złoty medal

Stany Zjednoczone Jim Thorpe

Srebrny medal

Szwecja Hugo Wieslander
Szwecja Charles Lomberg

Brązowy medal

Szwecja Gösta Holmér

Hugo Wieslander - zdobywca srebrnego medalu.

Przed 1911, wieloboje atletyczne kładły nacisk na konkurencje siłowe. Lecz na igrzyska w Sztokholmie przygotowano specjalny, złożony z dziesięciu konkurencji, wielobój lekkoatletyczny, który kładł nacisk głównie na szybkość i skoczność zawodników. Pierwsze znane zawody w dziesięcioboju lekkoatletycznym zostały rozegrane 15 października 1911 roku w Munster, w Cesarstwie Niemieckim (wygrana Karla von Halta) oraz w Göteborgu, w Szwecji (wygrana Hugo Wieslandera). W czerwcu 1912 roku, Wieslander wygrał także dwa dziesięcioboje przygotowawcze do startu na igrzyskach. Był faworytem gospodarzy do złota.

Rywalizację rozpoczęto 13 lipca biegiem na 100 metrów. Tego samego dnia rozegrano jeszcze skok w dal i pchnięcie kulą. 14 lipca miały miejsce: skok wzwyż, bieg na 400 metrów, rzut dyskiem i bieg na 110 metrów przez płotki. Ostatniego dnia, 15 lipca, rozegrano skok o tyczce, rzut oszczepem, a cały dziesięciobój zakończono biegiem na 1500 metrów.

Tydzień po zdobyciu złota Jim Thorpe zdobył kolejne, tym razem w pięcioboju. W dziesięcioboju pokonał Wieslandera prawie 700 punktami. Thorpe zwyciężył w trzech konkurencjach, w jednej zajął drugie miejsce, w czterech - trzecie, a w dwóch - czwarte.

W styczniu 1913 roku ogłoszono, że Thorpe w latach 1909-1910 grał w lidze baseballowej i przyjmował za to pieniądze, co wiązało się obowiązującą zasadą amatorstwa. MKOL zareagował szybko, odebrał mu wszystkie tytuły i zażądał zwrotu wszystkich zdobytych trofeów. Złoto i tytuł mistrzowski przyznane zostały Wieslanderowi.

W 1982 roku Thorpe został zrehabilitowany i ogłoszony współmistrzem razem z Wieslanderem. W 2022 Międzynarodowy Komitet Olimpijski ogłosił, że w porozumieniu ze Szwedzkim Komitetem Olimpijskim uznaje Thorpe’a za jedynego złotego medalistę w tej konkurencji[1].

Wyniki edytuj

Bieg na 100 metrów edytuj

Konkurencja I
Miejsce Zawodnik Czas Punkty
1   Skotte Jacobsson 11.0 952.4
  Eugene Mercer 11.0 952.4
3   Francis Lukeman 11.2 904.8
  Jim Thorpe 11.2 904.8
5   Pierre Failliot 11.3 881.0
  Otto Röhr 11.3 881.0
7   Gösta Holmér 11.4 857.2
8   Einar Nilsson 11.5 833.4
  Julius Wickholm 11.5 833.4
10   Géo André 11.6 809.6
  Harry Babcock 11.6 809.6
12   Ferdinand Bie 11.7 785.8
13   James Donahue 11.8 762.0
  Charles Lomberg 11.8 762.0
  Hugo Wieslander 11.8 762.0
16   Alexander Abraham 12.0 714.4
  Svend Langkjær 12.0 714.4
18   Karl von Halt 12.1 690.6
  Manlio Legat 12.1 690.6
20   Alfreds Alslēbens 12.2 666.8
  Avery Brundage 12.2 666.8
22   Erik Kugelberg 12.3 643.0
  Gunnar Rönström 12.3 643.0
  Josef Schäffer 12.3 643.0
  Aleksandr Schultz 12.3 643.0
26   Alfredo Pagani 12.4 619.2
  George Philbrook 12.4 619.2
28   Viktor Hackberg 12.5 595.4
29   Mıgırdiç Mıgıryan 13.3 405.0

Skok w dal edytuj

Pchnięcie kulą edytuj

Skok wzwyż edytuj

Sześciu zawodników z 29 startujących nie pojawiło się na starcie czwartej konkurencji.

Bieg na 400 metrów edytuj

Kolejnych pięciu zawodników, wliczając zajmującego szósta pozycję po skoku wzwyż Nilssona, nie pojawiło się na starcie. W zawodach pozostało 18 uczestników.

Rzut dyskiem edytuj

Bieg na 110 metrów przez płotki edytuj

Skok o tyczce edytuj

Dwóch zawodników nie pojawiło się na starcie ósmej konkurencji. W zawodach pozostało szesnastu zawodników.

Rzut oszczepem edytuj

Kolejnych dwóch zawodników nie pojawiło się na starcie, zmniejszając tym samym do czternastu liczbę zawodników pozostających w zawodach.

Bieg na 1500 metrów edytuj

W zawodach pozostało jedynie dwunastu zawodników. Złoto zdobył Thorpe.

 
Hugo Wieslander - skok w dal
 
Eugene Mercer - skok w dal
 
Hugo Wieslander - skok o tyczce
 
Jim Thorpe - skok o tyczce

Przypisy edytuj

Bibliografia edytuj