Wikipedia

Leningradzki Okręg Wojskowy (Federacja Rosyjska)

Leningradzki Okręg Wojskowy (ros. Ленинградский военный округ) – jednostka administracyjno-wojskowa Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej obejmująca całość obiektów militarnych – w tym jednostki wojskowe, zakłady przemysłu zbrojeniowego, jednostki paramilitarne – stacjonujących w północno-zachodniej części Federacji.

Leningradzki Okręg Wojskowy
Ленинградский военный округ
Ilustracja
Emblemat Leningardzkiego Okręgu Wojskowego
Historia
Państwo

 ZSRR
 Rosja (od 1991 do 2010, od 2024)

Tradycje
Kontynuacja

Zachodni Okręg Wojskowy Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej

Organizacja
Dyslokacja

Leningrad

Podległość

Naczelny Dowódca Sił Zbrojnych FR

Miał swoją genezę w Piotrogrodzkim Okręgu Wojskowym Imperium Rosyjskiego (od 6 sierpnia 1864 do 1918), a następnie Leningradzkim Okręgu Wojskowym Rosji Radzieckiej i ZSRR.

Okręg w okresie 1991–2010 liczył około 33 tysięcy żołnierzy, a na jego uzbrojenie składało się: 320–330 czołgów, 500 wozów bojowych, 18 wyrzutni rakiet taktycznych „Toczka-U”, 690 systemów artyleryjskich[1].

1 września 2010 razem z Kaliningradzkim Okręgiem Specjalnym i Moskiewskim Okręgiem Wojskowym wszedł w skład Zachodniego Okręgu Wojskowego.

Został odtworzony 26 lutego 2024 obejmując Petersburg, Karelię, Republikę Komi, obwody Archangielski, Królewiecki (Kaliningradzki, leningradzki, wołogodzki, murmański, nowogrodzki, pskowski, Nieniecki Okręg Autonomiczny oraz Flotę Północną[2][3]. Sztab Okręgu znajduje się w Petersburgu. Od 15 maja 2024 dowódcą Leningradzkiego Okręgu Wojskowego jest Aleksandr Łapin[4].

Struktura organizacyjna

edytuj
W 2009[5]
Nazwa jednostki Garnizon
25 Gwardyjska Sewastopolska BZmot im. Strzelców Łotewskich Wałdymirskij Łagier
138 Gwardyjska Krasnosiełska BZmot Kamienka
200 Gwardyjska Peczengska BZmot Pieczenga
216 BSiU (formowana w 4 BZmot) Pietrozawodsk
56 Okręgowe Centrum Szkolenia Młodszych Specjalistów
26 Niemeńska BROT Ługa;
9 Gwardyjska Klecko-Berlińska Brygada Artylerii Ługa;
7014 Baza Sprzętu i Uzbrojenia Ługa;
302 BSiU Sapjomoje;
95 Leningradzka Brygada Łączności
132 Brygada Łączności

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Grabowski 2011 ↓, s. 123.
  2. ↑ Министерство обороны Российской Федерации (Минобороны России) Военные округа
  3. ↑ Воссозданы Московский и Ленинградский военные округа. interfax.ru. [dostęp 2024-05-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-03-02)]. (ros.).
  4. ↑ Христина Піцуряк: У Росії генерала Лапіна, відомого провалами в Україні, призначили «охороняти» кордон з НАТО — ЗМІ. nv.ua, 2024-05-15. [dostęp 2024-05-27]. (ukr.).
  5. ↑ Depczyński 2015 ↓, s. 383.

Bibliografia

edytuj
  • Marek Depczyński: Rosyjskie siły zbrojne: od Milutina do Putina. Warszawa: Bellona SA, 2015. ISBN 978-83-11-13505-5.
  • Tomasz Grabowski: Rosyjska siła. Siły Zbrojne i główne problemy polityki obronnej Federacji Rosyjskiej w latach 1991-2010. Częstochowa: Instytut Geopolityki, 2011. ISBN 978-83-61294-52-8.
  • Grzegorz Pazura, Współczesne konwencjonalne siły zbrojne Federacji Rosyjskiej, UMCS, Lublin 2010.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Leningradzki_Okręg_Wojskowy_(Federacja_Rosyjska)&oldid=74331366”