Leonard Tucker (ur. 23 czerwca 1879, zm. ?) – pułkownik uzbrojenia Wojska Polskiego.

Leonard Tucker
Ilustracja
pułkownik uzbrojenia pułkownik uzbrojenia
Data urodzenia

23 czerwca 1879

Data śmierci

?

Przebieg służby
Lata służby

do 1934

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

8 Pułk Artylerii Polowej
10 Pułk Artylerii Ciężkiej
10 Okręgowe Szefostwo Uzbrojenia

Stanowiska

dowódca dywizjonu artylerii
dowódca pułku artylerii
szef uzbrojenia okręgu korpusu

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941, trzykrotnie) Komandor Orderu Korony Rumunii Medal Zwycięstwa (międzyaliancki)

Życiorys edytuj

Urodził się 23 czerwca 1879. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 wstąpił do Wojska Polskiego. Został mianowany majorem artylerii.

3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 25. lokatą w korpusie oficerów artylerii[1]. Do lata 1925 roku był zastępcą dowódcy 8 pułku artylerii polowej w Płocku[2]. 4 czerwca 1925 roku otrzymał przeniesienie do 10 pułku artylerii ciężkiej w Przemyślu-Pikulicach na stanowisko pełniącego obowiązki dowódcy pułku[3]. 17 lipca 1925 roku rozpoczął pełnić obowiązki dowódcy pułku[4]. Od 28 września do 26 listopada 1927 roku był słuchaczem II unitarno-informacyjnego kursu dla podpułkowników i pułkowników, kandydatów na dowódców pułków, względnie dowódców pułków. 1 stycznia 1928 roku awansował na pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 roku i 1. lokatą w korpusie oficerów artylerii. Od 1 listopada 1928 pełnił w zastępstwie obowiązki szefa Artylerii i Uzbrojenia Okręgu Korpusu Nr X[5]. 22 marca 1929 roku został mianowany szefem 10 Okręgowego Szefostwa Uzbrojenia w Przemyślu z równoczesnym przeniesieniem macierzyście do kadry oficerów artylerii[6]. 28 stycznia 1931 roku został przeniesiony z korpusu oficerów artylerii do korpusu oficerów uzbrojenia z pozostawieniem na zajmowanym stanowisku[7]. 3 sierpnia 1931 roku został przeniesiony do Szefostwa Uzbrojenia Okręgu Korpusu Nr II w Lublinie na stanowisko szefa[8]. W 1933 roku został członkiem zarządu i przewodniczącym sekcji wycieczkowej Okręgu Lubelskiego Ligi Morskiej i Kolonialnej[9]. Z dniem 30 czerwca 1934 roku został przeniesiony w stan spoczynku[10].

Ordery i odznaczenia edytuj

Przypisy edytuj

  1. Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 8 czerwca 1922 roku, Zakłady Graficzne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1922, s. 54.
  2. Rocznik Oficerski 1923, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 729, 814. Rocznik Oficerski 1924, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 652, 737.
  3. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 60 z 4 czerwca 1925 roku, s. 303.
  4. 10 Pułk Artylerii Ciężkiej w Przemyślu. Jednodniówka. Przemyśl: 24 kwietnia 1928, s. 16.
  5. Rozkaz Dowództwa Okręgu Korpusu Nr X Nr 46 z 31 października 1928 w: Żandarmeria Wojskowa w dokumentach z lat 1918–1939. Jan Tarczyński (nadzór merytoryczny). T. 2: Dzienniki Rozkazów Dowództw Okręgów Korpusów. Warszawa: Centralna Biblioteka Wojskowa, 2017, s. 607. ISBN 978-83-63050-46-7..
  6. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 7 z 22 marca 1929 roku, s. 100.
  7. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 8.
  8. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 5 z 3 sierpnia 1931 roku, s. 238. Rocznik Oficerski 1932, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1932, s. 295, 457.
  9. Sprawozdanie Okręgu Lubelskiego Ligi Morskiej i Kolonialnej w Lublinie za Rok 1933. Lublin: 1934, s. 3.
  10. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 143.

Bibliografia edytuj