Leszek Ulandowski (ur. 4 października 1949 w Lubostroniu (woj. kujawsko-pomorskie)) – generał Wojska Polskiego, oficer Nadwiślańskich Jednostek Wojskowych i Biura Ochrony Rządu[1][2].

Leszek Ulandowski
generał brygady
Data i miejsce urodzenia

4 października 1949
Lubostroń

Przebieg służby
Lata służby

1967–2003

Siły zbrojne

Siły Zbrojne PRL

Jednostki

Nadwiślańskie Jednostki Wojskowe

Stanowiska
Główne wojny i bitwy

{{{wojny i bitwy}}}

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”

Życiorys

edytuj

Leszek Ulandowski urodził się 4 października 1949 r. w Lubostroniu (woj. kujawsko-pomorskie), gdzie spędził dzieciństwo i ukończył szkołę podstawową. W 1963 rozpoczął naukę w IV Liceum Ogólnokształcącym w Bydgoszczy, które ukończył w 1967 r.[1]. Służbę wojskową rozpoczął w 1967 r. jako słuchacz podchorąży w Wyższej Szkole Oficerskiej Wojsk Zmechanizowanych im. T. Kościuszki we Wrocławiu, którą ukończył w 1971 r. w stopniu podporucznika[1]. Po ukończeniu uczelni rozpoczął zawodową służbę wojskową w Nadwiślańskich Jednostkach Wojskowych MSW w Warszawie, którą pełnił na różnych stanowiskach do 1999 r. Od 1971 do 1979 r. był kolejno dowódcą plutonu, dowódcą kompanii i szefem szkolenia batalionu w 1 Warszawskiej Brygady Zmotoryzowanej im. Czwartaków AL[1]. W latach 1980–1983 studiował w Akademii Sztabu Generalnego w Rembertowie[1]. Po ukończeniu studiów w 1985 r. został wyznaczony na stanowisko oficera operacyjnego w Oddziale Operacyjnym Dowództwa Nadwiślańskich Jednostek Wojskowych, a od 1986 r. został zastępcą dowódcy ds. liniowych 1 Warszawskiej Brygady Zmotoryzowanej im. Czwartaków AL.

W latach 1993–1994 był dowódcą 1 Warszawskiej Brygady Zmotoryzowanej im. Czwartaków AL W tym czasie był równocześnie słuchaczem Podyplomowego Studium Operacyjno-Strategicznego w Akademii Obrony Narodowej w Rembertowie. Po jego ukończeniu pełnił służbę w Dowództwie Nadwiślańskich Jednostek Wojskowych MSWiA na stanowiskach służbowych w kolejności: Zastępca Szefa Szkolenia, Szef Szkolenia. W latach 1997–1999 był Szefem Sztabu – Zastępcą Dowódcy NJW MSWiA[1]. 15.08.1998 r. został awansowany do stopnia generała brygady[1]. W czasie służby w Nadwiślańskich Jednostkach Wojskowych MSW w Warszawie dwukrotnie wykonywał obowiązki poza granicami kraju jako ekspert ds. ochrony i bezpieczeństwa Konsulatu Generalnego RP w Paryżu (1978–1979) i Ambasady RP w Kolonii (1990). Od grudnia 1999 r. do lutego 2003 r. był Szefem Sztabu Biura Ochrony Rządu, po czym został przeniesiony w stan spoczynku. W latach 2003–2004 pełnił obowiązki Pełnomocnika Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji ds. związków zawodowych. Od roku 2006 jest członkiem Klubu Generałów WP[1].

Odznaczenia:

  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – 1995 r.
  • Złoty Krzyż Zasługi – 1989 r.
  • Złoty Medal za Zasługi dla Obronności Kraju – 1996 r.
  • Złoty Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny – 1999 r.[1]

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e f g h i Gen. bryg. Leszek Ulandowski – Klub Generałów, życiorys. [online] [dostęp 2023-01-21].
  2. Strona domeny klubgeneralow.pl [online], www.klubgeneralow.pl [dostęp 2023-01-22].

Bibliografia

edytuj
  • Zarys historii Nadwiślańskich Jednostek Wojskowych MSW 1974, Inwentarz archiwalny IPN BU 01014/18, Dowództwo Nadwiślańskich Jednostek Wojskowych MSW w Warszawie, 1985.