Lucjusz Cecyliusz Metellus Dalmatyński

rzymski polityk

Lucius Caecilus Metellus Dalmaticus (ur. przed 155 p.n.e. – zm. 103 p.n.e.) – członek wpływowego plebejskiego rodu rzymskiego Cecyliuszy, starszy syn Lucjusza Cecyliusza Metellusa Kalwusa, konsula w 142 p.n.e. Pretor ok. 122 p.n.e.; w 119 p.n.e. został konsulem; w latach 118–117 p.n.e. udał się do Dalmacji jako prokonsul na wojnę z plemionami dalmatyńskimi[1]. Po powrocie do Rzymu odbył triumf[2] chociaż Dalmatowie nie dali powodów do wojny, a gdy przybył do nich, ci przyjęli go jako przyjaciela[3]. Następnie zyskał przydomek (agnomen): Dalmatyński (Dalmaticus). Od roku 114 p.n.e. do śmierci w 103 p.n.e. był pontifexem maximusem. Jako pontifex postawił przed sądem westalki oskarżone od niezachowanie czystości. Za winną została uznana Emilia a uniewinniono początkowo Marcję i Lycynię[4]. W czasie pożaru świątyni Westy wyniósł spośród płomieni obraz Minerwy[5]. Ze zdobyczy z kampanii dalmatyńskiej sfinansował restaurację świątyni Kastora[6] zdobiąc ją malowidłami i posągami[7]. Ojciec Cecylii Metelli Dalmatyki, żony dyktatora Sulli.

Potomkowie

edytuj
 
 
 
 
 
 
 
 
Lucjusz Cecyliusz Metellus Dalmatyński
konsul 119 p.n.e.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Cecylia Metella Dalmatyka
•1. Marek Emiliusz Skaurus
•2. Lucjusz Korneliusz Sulla
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Emilia Skaura
•1. Maniusz Acyliusz Glabrion
•2. Gnejusz Pompejusz Wielki
 
Marek Emiliusz Skaurus
pretor w 56 p.n.e.
Mucia Tercja
 
Lucjusz Korneliusz Sulla
zmarł młodo
 
Kornelia Fausta
bliźniaczka Faustusa
•1. Gajusz Memmiusz
•2. Tytus Anniusz Milon
 
Faustus Korneliusz Sulla
augur 57-46;propretor 49-47 p.n.e.
Pompeja
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Marek Emiliusz Skaurus
 
 
 
 
 
Gajusz Memmiusz
 
Lucjusz Korneliusz Sulla Feliks
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Mamerkus Emiliusz Skaurus
poeta i mówca
•1. Emilia Lepida
•2. Sekstia
 
 
 
 
 
Faustus Korneliusz Sulla Feliks
konsul zastępczy w 31 n.e.
Domicja Lepida
 
 
 
 
 
Lucjusz Korneliusz Sulla Feliks
konsul 33 n.e.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

Przypisy

edytuj
  1. TITI LIVI AB URBE CONDITA LIBER LXII PERIOCHA (Periocha księgi LXII. W: Tytus Liwiusz: Dzieje Rzymu od założenia Miasta. Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1982, s. 262.)
  2. EVTROPII BREVIARIVM LIBER QVARTVS; 23 – Księga IV; Rozdział 23. W: Eutropiusz: Breviarium ab urbe condita.
  3. Wojny macedońskie i iliryjskie 11. W: Appian z Aleksandrii: Historia rzymska. edycja komputerowa www.histurion.pl, s. 225.
  4. QUINTUS ASCONIUS PEDIANUS; ORATIONUM CICERONIS QUINQUE ENARRATIO; PRO MILONE; § 32 – ASCONIUS: ON CICERO'S Pro Milone. [dostęp 2011-07-15]. (ang.).
  5. M. TVLLI CICERONIS PRO M. SCAVRO ORATIO; 46 – ( M. Tullius Cicero: For Aemilius Scaurus. [dostęp 2011-07-30]. (ang.).)
  6. M. TVLLI CICERONIS ACTIONIS IN C. VERREM SECVNDAE LIBER PRIMVS; 154 – ( M. Tullius Cicero: Against Verres. [dostęp 2011-07-30]. (ang.).)
  7. Pompejusz, 2. W: Plutarch z Cheronei: Żywoty sławnych mężów. edycja komputerowa www.histurion.pl.

Zobacz też

edytuj