Ludwik Jakimiak
Ludwik Jakimiak (ur. 15 marca 1898 w Krześlinie, zm. po 3 lipca 1939) – polski rolnik, nauczyciel ludowy, plutonowy Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
15 marca 1898 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
rolnik |
.jpg)
| |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys edytuj
Urodził się 15 marca 1898 we wsi Krześlin, w ówczesnym powiecie siedleckim guberni siedleckiej, w rodzinie Jana (ur. 1865), rolnika, i Tekli z Ilczuków[1]. Był bratem Józefa, ps. „Krepa” (ur. 1889). Ojciec i brat zostali odznaczeni Medalami Niepodległości[2][3][4][5][6][7].
Mając osiem lat zaczął naukę w jednoklasowej szkole gminnej[8]. Następnie ukończył cztery klasy w prywatnym gimnazjum w Siedlcach[9]. 16 kwietnia 1915 został członkiem Polskiej Organizacji Wojskowej[8]. W roku szkolnym 1916/17 ukończył roczny kurs nauczycielski i podjął pracę nauczyciela we wsi Plewki, w gminie Królowa Niwa[9]. Jesienią 1918 wziął czynny udział w rozbrajaniu Niemców[10].
10 grudnia 1918, jako ochotnik wstąpił do Wojska Polskiego[11]. Walczył w szeregach 12. kompanii 22 pułku piechoty. Wyróżnił się 21 lutego 1920 w wypadzie na Łuczenki oraz 10 kwietnia 1920 w walce o wieś Sztrakowicze, w trakcie której dowodząc plutonem został ranny w obie nogi[12].
21 kwietnia 1921, po zwolnieniu z wojska, został zatrudniony w Okręgowym Urzędzie Ziemskim w Siedlcach, w charakterze kancelisty, a następnie w Towarzystwie Straży Kresowej w Wołkowysku[10]. Później zajął się pracą na roli. W ramach osadnictwa wojskowego otrzymał 22 ha ziemi w osadzie Aksamitowszczyzna (gmina Bieniakonie)[13]. W 1926 ukończył sześciomiesięczny kurs społeczno samorządowy i przysposobienia wojskowego przy Centralnym Związku Osadników Wojskowych w Warszawie[9]. W 1933 oddał w dzierżawę swoje gospodarstwo[14]. W 1932 rozpoczęły się jego problemy ze zdrowiem psychicznym[15]. Wyrokiem Sądu Okręgowego w Lidzie z 22 stycznia 1936 został ubezwłasnowolniony[16]. 3 lipca 1939 przebywał w Państwowym Szpitalu Psychiatrycznym w Wilnie[17].
Był żonaty z Marią, z którą miał córkę Irenę (ur. 3 czerwca 1924) i syna Tadeusza (ur. 10 sierpnia 1927)[18].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 1848[19][20][21] – 28 lutego 1921[22]
- Medal Niepodległości – 17 marca 1932 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[23][24][25]
Przypisy edytuj
- ↑ Kolekcja ↓, s. 1, 4, 9, 10.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 287, poz. 381.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-04-19]..
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-04-19]..
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 171, poz. 208.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-04-19]..
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-04-19]..
- ↑ a b Kolekcja ↓, s. 3.
- ↑ a b c Kolekcja ↓, s. 2, 4.
- ↑ a b Kolekcja ↓, s. 4.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 5.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 2, 6.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 4, 9, 10.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 9, 10.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 9, 10, 12, 16–17.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 20.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 32.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 2.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 1, Ludwik Jakimiak zagubił order.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-04-19]..
- ↑ Kowalczewski 1930 ↓, s. 66.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 19 marca 1921, s. 481.
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 64, poz. 82.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-04-19]..
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-04-19]..
Bibliografia edytuj
- Jakimiak Ludwik. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.30-2137 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-04-19].
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Bronisław Kowalczewski: Zarys historji wojennej 22-go pułku piechoty. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1930, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.