Wikipedia

Ludwik Tyszko

Ludwik Tyszko (ur. 12 grudnia 1874 w Kownie, zm. 9 lutego 1937 w Warszawie) – polski duchowny rzymskokatolicki, proboszcz Wojska Polskiego.

Ludwik Tyszko
Dziekan
Data i miejsce urodzenia

12 grudnia 1874
Kowno

Data i miejsce śmierci

9 lutego 1937
Warszawa

Miejsce pochówku

Cmentarz Wolski w Warszawie

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

30 maja 1898

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941) Złoty Krzyż Zasługi Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Krzyż Pro Ecclesia et Pontifice (od 1908)
Grób ks. Ludwika Tyszki

Życiorys edytuj

Urodził się 12 grudnia[1][2] 1874 w Kownie. W Kownie ukończył gimnazjum i Seminarium Duchowne. 30 maja 1898 otrzymał święcenia kapłańskie i został duchownym rzymskokatolickim. Przez trzy lata pracował w Iłukszcie na stanowisku prefekta szkół państwowych, w 1901 został prefektem w szkole rolniczej w Johaniszkielach. Od 1907 był proboszczem parafii w Łauksodziach, od 1910[3] do 1918 w Belmoncie. 1 września 1919 wstąpił do służby duszpasterskiej Wojska Polskiego. Jako kapelan brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej[4]. Pełnił funkcję dziekana Wojska Litwy Środkowej gen. Lucjana Żeligowskiego. Awansowany do stopnia proboszcza (podpułkownik) ze starszeństwem od 1 czerwca 1919[5] (na liście starszeństwa z 1924, 1928 był zweryfikowany z lokatą 1)[6]. W 1923 posługiwał w szefostwie duszpasterstwa wyznania rzymskokatolickiego w Dowództwie Okręgu Korpusu Nr II w Lublinie, którym kierował ks. dziekan Jan Idec[7][8]. W 1928 został przydzielony do Korpusu Ochrony Pogranicza[9]. Z dniem 1 maja 1930 został przeniesiony z KOP na stanowisko dziekana Okręgu Korpusu Nr IV[10][11], następnie starszym kapelanem Szpitala Ujazdowskiego w Warszawie. Z dniem 30 listopada 1931 został przeniesiony w stan spoczynku[12]. Pracował w charakterze kapelana Szpitala Wolskiego oraz posługiwał w Kościele św. Wawrzyńca w Warszawie.

Zmarł 9 lutego 1937 w wieku 64 lat i w 38 roku kapłaństwa. Pochowany 12 lutego 1937 na cmentarzu Wolskim w Warszawie[13].

Ordery i odznaczenia edytuj

Przypisy edytuj

  1. ↑ Wiktor Cygan: Wykaz kapelanów, służących czynnie lub w rezerwie w WP w okresie pokojowym w latach 1923–1939 (P-T). ordynariat.wp.mil.pl, 2011-03-01. [dostęp 2015-11-16].
  2. ↑ W Roczniku Oficerskim 1928: 30 listopada.
  3. ↑ Czynności Ordynarjatu. Z djecezji Żmudzkiej. „Dwutygodnik Djecezjalny Wileński”. Rok I (Nr 10), s. 148, 22 maja (4 czerwca) 1910 r.. Wilno: Ks. Stanisław Maciejewicz. [dostęp 2023-01-11]. 
  4. ↑ Zbigniew Kępa: Spis księży kapelanów z okresu wojny polsko-rosyjskiej 1920 r. cz. I (S-Z). ordynariat.wp.mil.pl, 2011-07-28. [dostęp 2015-11-16].
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923, s. 1425.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924, s. 1296.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923, s. 82.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924, s. 45.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928, s. 893.
  10. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 18 czerwca 1930, s. 223.
  11. ↑ "Łódź w Ilustracji", 17 V 1931, nr 20, s. 3: w grupie wychowanków „Sierocińca” dla dzieci po poległych żołnierzy Wojska Polskiego w Łodzi, przy ul. Marysińskiej 100; foto z 5.05.1931.
  12. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 23 października 1931, s. 346.
  13. ↑ Nekrolog. „Kurjer Warszawski”. 41, s. 8, 1937-02-10. 
  14. ↑ a b c d Tyszko Ludwik ks. płk (1874–1937), kapelan, proboszcz, dziekan Wojska Polskiego [online], archiwum-ordynariat.wp.mil.pl [dostęp 2023-01-11].
  15. ↑ M.P. z 1928 r. nr 262, poz. 641 „za zasługi na polu pracy duszpasterskiej w Korpusie Ochrony Pogranicza, oraz pracy kulturalno-oświatowej”.

Bibliografia edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ludwik_Tyszko&oldid=69609996”