Maść rtęciowa biała

Maść rtęciowa biała (farm. Unguentum Hydrargyri album, syn. Unguentum Hydrargyri praecipitati albi, Unguentum Hydrargyri amidatobichlorati, maść z aminochlorkiem rtęciowym) – preparat galenowy do użytku zewnętrznego, sporządzany według przepisu farmakopealnego. W Polsce na stan obecny (2024) skład określa Farmakopea Polska IV t.2 (1970). Jest to przykład maści precypitacyjnej (strąceniowej), sporządzanej ze świeżo strąconego, mokrego aminochlorku rtęciowego.

Skład:

Hydrargyrum bichloratum 10,8 cz. (chlorek rtęci(II), HgCl₂)

Ammonium hydricum 10% 16,2 cz. (amoniak 10%)

Lanolinum anhydricum 25 cz. (lanolina bezwodna)

Vaselinum album 40 cz. (wazelina biała)

Aqua destillata q.s. (w ilości potrzebnej)

Przygotowanie: Osad aminochlorku rtęciowego wytrąca się z roztworu HgCl₂ po zmieszaniu z roztworem amoniaku. Po odsączeniu wilgotny osad miesza się z bezwodną lanoliną, a następnie z wazeliną białą.

Maść wywiera działanie bakteriostatyczne, grzybobójcze, przeciwpasożytnicze. Wykazuje także ograniczone działanie ściągające, złuszczające i rozjaśniające skórę. Dawniej szeroko stosowana w wielu chorobach skóry, głównie w grzybicach, zakażonym trądziku, niekiedy także w niektórych przypadkach łuszczycy, wszawicy łonowej, chorobach gronkowcowych skóry i in. Współcześnie jej zastosowanie zostało bardzo ograniczone, głównie do klinicznych - lekoopornych stanów chorobowych skóry.

Obecnie biała maść rtęciowa może być sporządzana wyłącznie w recepturze aptecznej z przepisu lekarza. Dawniej była produkowana przemysłowo w laboratoriach galenowych.

Zobacz też

Inne preparaty rtęci stosowane w medycynie:

• maść rtęciowa czerwona
• maść rtęciowa żółta
• szara maść
• tiomersal
• czerwony siarczek rtęci

Bibliografia

• Informacja na stronie wytwórcy surowca farm.: Hydrargyrum praecipitatum album: http://pharma.octuss.com/?strona,doc,pol,glowna,1341,0,188,1,1341,ant.html
• Farmakopea Polska IV t. I - str. 315
• Farmakopea Polska IV t. II - str. 528
• Poradnik Terapeutyczny, red. Piotr Kubikowski, wyd. II – PZWL 1969 r., wyd. III – PZWL 1975 r.
• Tadeusz Lesław Chruściel, Kornel Gibiński (red.), Leksykon Leków, PZWL 1991, ISBN 83-200-1500-6
• Leszek Krówczyński, Ćwiczenia z receptury, Wydawnictwo UJ, Kraków 2000
• Podręcznik Chorób Skóry, Stefania Jabłońska - PZWL 1959 r. - Warszawa