Machiny wojenne
Machiny wojenne – grupa machin służących celom wojskowym, stosowana szczególnie w okresie starożytności i średniowiecza, służąca zarówno oblegającym i oblężonym, a także w czasie walk w otwartym polu czy na morzu.
W okresie starożytnym powstały dwie podstawowe grupy:
Machiny oblężnicze edytuj
Pod określeniem „machiny i urządzenia oblężnicze” rozumiano wszelkie konstrukcje umożliwiające wojującym zbliżenie się do siebie dla nawiązania bezpośredniej walki, pomocne zwłaszcza przy szturmach i oblężeniach miejsc ufortyfikowanych. Służyły one zarówno do niszczenia fortyfikacji, jak i do ochrony oblegających.
Machiny miotające edytuj
Machiny miotające stosowane były w walce na odległość do niszczenia fortyfikacji nieprzyjaciela i rażenia wroga zarówno w polu, jak i w obrębie umocnień.
Z uwagi na źródło energii potrzebnej do wyrzucenia pocisku machiny te dzielone są na:
- machiny barobalistyczne (od gr. βαρος báros – "ciężar; masa; waga", βαλλω ballo – "rzucać; pchać")
- machiny neurobalistyczne (od gr. νευρών neúron – "ścięgno; cięciwa; struna; (nerw)", βαλλω ballo – "rzucać; pchać")
Starożytni Grecy przyjęli inny podział z uwagi na rodzaj miotanego pocisku:
- oksybelis – machiny wyrzucające strzały
- lithoboloi lub petroboloi – machiny wyrzucające kule kamienne itp. pociski
Współcześnie, ze względu na tor miotanego pocisku, stosowany jest podział urządzeń miotających na stromotorowe i płaskotorowe.
Bibliografia edytuj
- Robert M. Jurga: Machiny wojenne. Kraków-Warszawa: Donjon/Pelta, 1995, ISBN 83-86489-03-0, ISBN 83-85314-04-0