Szturm – etap działania taktycznego w postaci bezpośredniego, skoncentrowanego i gwałtownego uderzenia piechoty na silnie bronione pozycje przeciwnika w celu ich zdobycia.

Szturm niemieckiej piechoty podczas II wojny światowej (front wschodni, 1941 r.)
Niemiecka grupa szturmowa (Sedan, 1917 r.)

Współcześnie w terminologii polskojęzycznej określenie szturm stosowane jest zazwyczaj w odniesieniu do działań historycznych, a w nomenklaturze Wojska Polskiego zostało zastąpione terminem atak (mającym jednak szersze znaczenie).

Charakterystyka edytuj

Szturm dokonywany jest pododdziałami lub oddziałami piechoty przy możliwym wsparciu innych rodzajów wojsk (np. pododdziałów pancernych). Jego celem może być należący do przeciwnika punkt oporu, obiekt (np. schron, budynek), rejon, pozycja, twierdza, miejscowość itp. Powodzenie szturmu zależne jest od doskonałego zorganizowania i wszechstronnego przygotowania uczestniczących w nim wojsk.

W czasie II wojny światowej szturmy dokonywane były zazwyczaj bezpośrednio po przygotowaniu ogniowym na pierwszą linię pozycji przeciwnika stanowiąc pierwszą fazę natarcia większych pododdziałów, oddziałów lub związków taktycznych piechoty lub wojsk pancernych.

Zobacz też edytuj

Bibliografia edytuj

  • Mała Encyklopedia Wojskowa (R-Ż). T. 3. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1971, s. 270.