Rodzaj wojsk (daw. rodzaj broni) – jednostki organizacyjne sił zbrojnych (najczęściej oddziały i pododdziały) wyodrębnione pod względem specyfiki ich podstawowego uzbrojenia, sposobu zorganizowania oraz pełnionej roli w ramach danego rodzaju sił zbrojnych. Także: mniejsze jednostki wspomagające działania tychże rodzajów wojsk[1].

Podstawowe rodzaje wojsk w ramach rodzaju sił zbrojnych jakim są wojska lądowe:
piechota
artyleria
wojska pancerne

Charakterystyka

edytuj

Wyszczególnianie rodzajów wojsk jest ściśle zależne od specyfiki organizacyjnej danych sił zbrojnych. Dlatego też może znacznie różnić się względem różnych państw, wykorzystujących własne kryteria w tej kwestii.

Poszczególne rodzaje wojsk posiadają najczęściej specyficzne dla siebie wyposażenie i możliwości prowadzenia działań bojowych, co przystosowuje je do wykorzystania w określonych sytuacjach taktycznych. Posiadają również własny system szkoleniowy i dowództwo. Stanowią najczęściej element organizacyjny danego rodzaju sił zbrojnych (np. wojsk lądowych, sił powietrznych, marynarki wojennej). Przykładowo w najbardziej ogólnym ujęciu w rodzaju sił zbrojnych jakim są wojska lądowe, wyodrębnić można następujące rodzaje wojsk: piechotę, kawalerię, artylerię; a także powstałe znacznie później: wojska zmechanizowane, pancerne, powietrznodesantowe czy przeciwlotnicze[1].

Przez „rodzaj wojsk” rozumie się również mniejsze jednostki organizacyjne przystosowane do wspomagania i zabezpieczania działania właściwych rodzajów wojsk. Zaliczyć można do nich przykładowo: wojska inżynieryjne, łączności, chemiczne czy radiotechniczne. W niektórych państwach tego typu formacje wspomagające określane są mianem „wojsk specjalnych”[1].

W II Rzeczypospolitej

edytuj

W Wojsku Polskim II Rzeczypospolitej rodzaje wojsk określano „broniami”.

Dla wojsk lądowych były to odpowiednio:

wyodrębniano również bronie techniczne:

  • saperzy
  • łączność
  • wojska samochodowe
  • pancerne

oraz bronie pomocnicze:

Ponadto w skład wojska wchodziło lotnictwo oraz jednostki organizacyjne Korpusu Ochrony Pogranicza (od 1924) i Obrony Narodowej (od 1937).

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b c Laprus (red.) 1979 ↓, s. 369.

Bibliografia

edytuj
  • Mała Encyklopedia Wojskowa (R-Ż). T. 3. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1971.
  • Marian Laprus (red.): Leksykon wiedzy wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979. ISBN 83-11-06229-3.