Wikipedia

Magdalena Hlawacz

Magdalena Hlawacz, także Magda Hlawacz (ur. 1976 w Opolu[1]) – polska artystka wizualna, projektantka graficzna i akademiczka, profesorka Uniwersytetu Opolskiego.

Magdalena Hlawacz
dr. hab. Magdalena Hlawacz, prof. UO
Magda Hlawacz
Imię i nazwisko

Magdalena Anna Hlawacz

Data i miejsce urodzenia

1976
Opole

Narodowość

polska

Alma Mater

Akademia Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu

Dziedzina sztuki

sztuki wizualne, malarstwo, projektowanie graficzne

Epoka

sztuka współczesna

Życiorys edytuj

Absolwentka Wydziału Malarstwa i Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu, gdzie w 2001 r. obroniła dyplom w zakresie malarstwa (w pracowni prof. Nicola Naskowa). W 2008 r. zdobyła tytuł doktory sztuki na tym samym wydziale. W 2015 r. uzyskała habilitację na Wydziale Grafiki i Sztuki Mediów tej samej uczelni[2][3].

W latach 2004–2008 zatrudniona w Instytucie Sztuki Uniwersytetu Opolskiego jako asystentka profesorów Nicola Naskowa i Aleksandra Dymitrowicza w pracowniach malarstwa i rysunku, a od 2009 r. jako adiunktka. Prowadzi pracownię rysunku i malarstwa oraz pracownię grafiki cyfrowej. Jest Dyrektorką Instytutu Sztuk Wizualnych na Wydziale Sztuki Uniwersytetu Opolskiego[2][3].

Od 2014 r. jest członkinią grupy artystycznej Saperki, a od 2017 r. członkinią-założycielką stowarzyszenia Moving.Lab – European Interdisciplinary Laboratory of Culture and Education, działającego przy Uniwersytecie Luksemburskim[2].

Jest córką opolskiego fotografika Romana Hlawacz oraz siostrą artystki Anny Hlawacz[4][5][6].

Mieszka i pracuje w Opolu[1].

Twórczość edytuj

Artystka zajmuje się malarstwem, fotografią, rysunkiem i grafiką oraz bada związki zachodzące między różnymi mediami, często działając na pograniczu dyscyplin[2]. Jak mówi:

W swoich pracach łączę różne środki wyrazu, jakimi są malarstwo, grafika, typografia. [...] Każdy z tych środków wypowiedzi tworzy kontekst dla innego - malarstwo dla grafiki, grafika dla typografii itd. W ten sposób pewne granice się zacierają, tworząc nową wartość[7].

Początkowo zajmowała się malarstwem, w którym nacisk kładła na kolor i linię, ale później zaczęła wprowadzać do swoich prac również elementy graficzne – litery i fragmenty fotografii. W ten sposób artystka zaczęła redefiniować dla siebie pojęcie obrazu, jak zauważa kuratorka jej wystawy Agnieszka Dela[8]. Jej dyplomowe prace malarskie, w których zaprezentowała stare obdrapane mury, zostały użyte w filmie Nigdy w życiu![9].

W późniejszym okresie w jej twórczości zaczęła dominować bazująca na fotografii grafika komputerowa, prezentowana w formie druków cyfrowych, lightboxów, instalacji czy fototapety. Artystka relizowała też prace wideo oraz instalacje świetlne[10].

Komentując wystawę podsumowującą jej 15 lat jej aktywności Kazimierz S. Ożóg określił jej zróżnicowaną i konsekwentną twórczość jako intermedialną. Historyk sztuki wyróżnia kilka ważnych obszarów sztuki Hlawacz: dokumentację podróży stawającą pytania o wiarygodność obrazu, kwestię spotkań – międzykulturowych, historycznych czy związanych ze sferą mitów oraz problematykę splecionych ze sobą śmierci i miłości. Ożóg zwraca uwagę zarówno na podejmowanie przez artystkę tzw. wielkich tematów, jak i na ich sprawną aktualizację za pomocą kontekstów i środków wyrazu należących do współczesności[11].

Natalia Krawczyk zwraca uwagę, że artystkę interesuje wszystko to, czego nie da się powiązać za pomocą logiki: "wątpliwość, niepewność, pewność, prawda, wiara, wiedza, percepcja, fikcja, rzeczywistość, imitacja, halucynacja, hipnoza, sen, jawa, mara, mamidło, sztuka, paradoks i absurd"[12]. Jako główny temat prac Hlawacz wskazuje eksplorację "stanów granicznych" i podkreśla w jej twórczości rolę paradoksu, zwłaszcza relacji między prawdą i fikcją[13].

Swoje prace prezentowała na kilkuset wystawach zbiorowych i indywidualnych zarówno w Polsce, jak i na świecie, m.in. w Czechach, na Węgrzech, we Włoszech, na Islandii, w Niemczech, Portugalii, Rumunii, Holandii, Francji, Rosji, Hiszpanii, Anglii, Irlandii, Gruzji, na Tajwanie, w Korei Płd., Iranie, Chinach, Mongolii, USA, Kanadzie czy Japonii. Brała udział w międzynarodowych warsztatach i rezydencjach artystycznych oraz wykładach gościnnych. Organizuje też wystawy studenckie, akademickie projekty artystyczne, plenery i warsztaty[2].

Artystka zajmuje się również projektowaniem graficznym oraz redakcją publikacji artystycznych. Współpracuje z prowadzonym przez rodziców, Jadwigę i Romana, wydawnictwem Oficyna Piastowska[2][14][15][16][17][18].

Wystawy indywidualne edytuj

Wystawy zbiorowe edytuj

Wybrane publikacje edytuj

Opracowanie graficzne, ilustracje, fotografie edytuj

  • Wiesław Malicki, Abecadło aforystyczne, Opole : Oficyna Piastowska, 2002.
  • Maria Sławska, Ulotność, Opole : Oficyna Piastowska, 2005.
  • Dobromir Kożuch, Za plecami Egipt, Opole : Oficyna Piastowska, 2005.
  • Teresa Jadwiga Zając, Mgnienie wyobraźni, Opole : Oficyna Piastowska, 2005.
  • Roman Hlawacz : wędrówki do ludzi : fotografia 1975 - 2005, Opole : Galeria Sztuki Współczesnej : Oficyna Piastowska, 2005.
  • kon.texty - Magdalena Hlawacz, Opole : Galeria Sztuki Współczesnej : Oficyna Piastowska, 2008.
  • Schron Sztuki 6 : Kosmos, 7-9 czerwca 2013, Opole: Instytut Sztuki Uniwersytetu Opolskiego, 2013.
  • Jerzy Beski, Sztandary, Opole : Jerzy Beski, 2019[15].

Tekst, redakcja edytuj

  • Śląsk Opolski zaprasza! = Die Region Opole lädt ein!, red. Magdalena Hlawacz, Opole : Oficyna Piastowska, 2006.
  • Opolskie : tylko u nas ... są takie miejsca, imprezy, tradycje..., red. Roman Hlawacz, tekst Magdalena Hlawacz, Opole : Oficyna Piastowska, 2007.
  • Kolizja równoległości : podróże w czasie (1998-2013) = The collision of parallelisms : time travel (1998-2013), red. Magdalena Hlawacz, Natalia Krawczyk, Opole : Galeria Sztuki Współczesnej, 2014.
  • Marian Molenda, Powroty do źródeł = Returns to the sources, red. Magdalena Hlawacz, Opole : Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego : Galeria Sztuki Współczesnej, 2020[15].

Nagrody i wyróżnienia edytuj

  • 2012 – Grand Prix Młodej Polskiej Grafiki, Kraków (wyróżnienie)[22][23],
  • 2006 – Nagroda Galerii Sztuki Współczesnej na Salonie Jesiennym 2006[24].

Rezydencje artystyczne edytuj

  • 2021 – SIM Residency, Artist-in-residence programme, Reykjavik,
  • 2009 – HIAW Artist in Residency, Hualian[2].

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b c CG2, MAGDALENA HLAWACZ [online], galeriaopole.pl [dostęp 2021-11-08] (pol.).
  2. ↑ a b c d e f g pracownicy-m-hlawacz | Wydział Sztuki [online] [dostęp 2021-05-08] (pol.).
  3. ↑ a b Akademia Sztuk Pięknych we Wrocławiu [online], www.asp.wroc.pl [dostęp 2021-11-05].
  4. ↑ Martina Řeháčková, POLŠTÍ VÝTVARNÍCI NA ZÁMKU, „BESEDNÍK. Noviny města Kravaře” (167), październik 2009, s. 3.
  5. ↑ a (red.), Wystawa Anny Hlawacz w Jasminum [online], Warszawa Nasze Miasto, 25 listopada 2014 [dostęp 2021-11-11] (pol.).
  6. ↑ Ognisko Artystyczne zaprasza na wernisaż - Paczków - oficjalna strona internetowa [online], www.archiwum.paczkow.pl [dostęp 2021-11-11].
  7. ↑ a, Konteksty wspólnej pracy [online], wyborcza.pl, 17 stycznia 2008 [dostęp 2021-11-12].
  8. ↑ a b Magdalena Hlawacz. Kon.teksty, Opole: Galeria Sztuki Współczesnej; Oficyna Piastowska, 2008, ISBN 978-83-89491-26-28.
  9. ↑ a b Dorota Wodecka-Lasota, Magda Hlawacz otworzy w Aneksie wystawę swoich obrazów [online], opole.wyborcza.pl, 5 października 2004 [dostęp 2021-11-05].
  10. ↑ Magdalena Hlawacz, Natalia Krawczyk (red.), Kolizja równoległości. Podróże w czasie (1998-2013), Opole: Galeria Sztuki Współczesnej, 2014, ISBN 978-83-89491-85-5, OCLC 909194914 [dostęp 2021-11-05].
  11. ↑ Magdalena Hlawacz, Natalia Krawczyk (red.), Kolizja równoległości. Podróże w czasie (1998-2013), Opole: Galeria Sztuki Współczesnej, 2014, s. 9-11, ISBN 978-83-89491-85-5, OCLC 909194914 [dostęp 2021-11-05].
  12. ↑ Magdalena Hlawacz, Natalia Krawczyk (red.), Kolizja równoległości. Podróże w czasie (1998-2013), Opole: Galeria Sztuki Współczesnej, 2014, s. 25, ISBN 978-83-89491-85-5, OCLC 909194914 [dostęp 2021-11-05].
  13. ↑ Magdalena Hlawacz, Natalia Krawczyk (red.), Kolizja równoległości. Podróże w czasie (1998-2013), Galeria Sztuki Współczesnej, 2014, s. 27, ISBN 978-83-89491-85-5, OCLC 909194914 [dostęp 2021-11-05].
  14. ↑ HLAWACZ Roman [online], artinfo.pl.
  15. ↑ a b c NUKAT | Prosto do informacji - katalog zbiorów polskich bibliotek naukowych [online], katalog.nukat.edu.pl [dostęp 2021-11-11] (ang.).
  16. ↑ Marian Molenda, Powroty do źródeł = Returns to the sources, Magdalena Hlawacz (red.), Opole 2020, ISBN 978-83-65732-10-1, OCLC 1240440212 [dostęp 2021-11-05].
  17. ↑ Grzegorz Gajos, Magdalena Hlawacz (red.), Schron Sztuki 6 : Kosmos, 7-9 czerwca 2013, Opole: Instytut Sztuki Uniwersytetu Opolskiego, 2013, ISBN 978-83-63117-00-9.
  18. ↑ Oficyna Piastowska S c Jadwiga Hlawacz Roman Hlawacz - Drukarze Wydawcy w Opole (adres, godziny otwarcia, opinie, TEL: 774022...) – Infobel [online], www.infobel.com [dostęp 2021-11-11].
  19. ↑ 2. Zimowy Las Sztuki – Teatr EKOSTUDIO w Opolu – Teatr w Opolu [online] [dostęp 2021-11-05] (pol.).
  20. ↑ Opole. Zimowy Las Sztuki w Eko Studio | e-teatr.pl [online], Teatr w Polsce - polski wortal teatralny [dostęp 2021-11-05] (pol.).
  21. ↑ kon.texty - Magdaleny Hlawacz | Galeria Sztuki Współczesnej [online], www.galeriaopole.pl [dostęp 2017-11-25] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04] (pol.).
  22. ↑ Nagrody Grand Prix Młodej Grafiki Polskiej – Stowarzyszenie Międzynarodowe Triennale Grafiki w Krakowie [online] [dostęp 2021-11-11] (pol.).
  23. ↑ Jan Pamuła, Międzynarodowe Triennale Grafiki — Kraków 2012, „Format” (65), 2013, s. 19.
  24. ↑ FOBOS - Bruce Allan, Grzegorz Gajos, Magda Hlawacz, Aleksandra Janik [online], zpap.pl [dostęp 2021-11-05].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Magdalena_Hlawacz&oldid=67337038”