Maks Sołowiejczyk

Maks Sołowiejczyk, lit. Maksas Soloveičikas (ur. 1883 w Kownie, zm. 1957) – rosyjski i litewski działacz syjonistyczny, dziennikarz, poseł na Sejm Litwy i minister ds. żydowskich (1919–1922), dyrektor żydowskiego banku w Tel Awiwie.

Maks Sołowiejczyk

Data i miejsce urodzenia	1883 Kowno, Rosja (ob. Litwa)
Data śmierci	1957
Minister ds. żydowskich
Okres	od 1919 do 1922
Poprzednik	Jakub Wygodzki
Następca	Julius Bruckus

Życiorys

Po ukończeniu szkoły średniej w Kownie studiował w Petersburgu, Niemczech i Szwajcarii, w tej ostatniej uzyskał tytuł doktora filozofii. Odbył podróż po Bliskim Wschodzie i Ziemi Świętej, później przeprowadził się do Petersburgaa, gdzie zaangażował się w działalność syjonistyczną i naukową, pracując m.in. nad piętnastotomową „Historią narodu żydowskiego”. Pracował jako redaktor w gazetach „Jewriejskaja Żizń” i „Rasswiet”.

W czasie I wojny światowej krótko mieszkał w Niemczech, jednak w 1915 znalazł się w Moskwie. Po powrocie na Litwę kandydował do rady miejskiej w Kownie, wkrótce został wybrany członkiem zarządu miasta.

W gabinetach Mykolasa Sleževičiusa, Ernesta Galvanauskasa i Kazysa Griniusa sprawował urząd ministra ds. żydowskich (od kwietnia 1919 do grudnia 1922). W 1919 wziął udział w paryskiej konferencji pokojowej jako przedstawiciel litewskich Żydów.

W kwietniu 1920 został wybrany do Sejmu Ustawodawczego Litwy. W kwietniu 1922 podał się do dymisji w proteście przeciwko brakowi umocowania prawnego resortu ds. żydowskich w litewskiej konstytucji, jednak funkcję ministra sprawował de facto do końca roku, gdy rozpoczął pracę w Biurze Wykonawczym Światowej Organizacji Syjonistycznej.

Od 1923 mieszkał w Berlinie, po dojściu do władzy Hitlera wyjechał do Palestyny, gdzie do 1941 stał na czele banku w Tel Awiwie.

Linki zewnętrzne

• Krótka biografia na stronach Sejmu (lt}