Maksymalna awaria projektowa

Maksymalna awaria projektowa (MAP, ang. maximum credible accident) – najgroźniejsza awaria rozpatrywana w projekcie elektrowni jądrowej. Projekt elektrowni musi udowadniać urzędowi dozoru jądrowego wydającego licencję na pracę elektrowni, że w przypadku takiej awarii układy bezpieczeństwa zapewnią skuteczny odbiór ciepła powyłączeniowego i wychłodzenie reaktora, chroniąc go przez stopieniem i narażeniem na emisję substancji promieniotwórczych poza obudowę bezpieczeństwa.

Pojęcie zostało wprowadzone przez amerykańską Komisję Energii Atomowej w 1959^[1].

W reaktorach wodnych ciśnieniowych najczęściej maksymalną awarią projektową jest całkowite rozerwanie największego rurociągu obiegu pierwotnego (tzw. AUCH po DROP – awaria utraty chłodzenia po dużym rozerwaniu obiegu pierwotnego). Zgodnie z zasadą pesymizacji, obowiązującą przy projektowaniu urządzeń jądrowych, zakłada się, że rozerwanie następuje natychmiast na całym przekroju rurociągu („cięcie gilotynowe”) na dopływie do rdzenia, z dwustronnym wypływem chłodziwa. Badania pęknięć rur dowodzą^[2] jednak, że duże rurociągu pękają jako rozwierająca się szczelina wzdłużna a wypływ z pęknięcia nie osiąga natychmiast maksymalnej wartości. W przypadku AUCH po DROP opróżnienie obiegu pierwotnego z cieczy chłodzącej może nastąpić w ciągu kilkunastu sekund.

Dla elektrowni jądrowej Żarnowiec, z reaktorem WWER-440 V-213, której budowę przerwano w 1990, jako MAP przyjmowano również rozerwanie największego rurociągu obiegu pierwotnego, ale połączoną ze stopieniem 10% rdzenia reaktora.

Europejski Reaktor Ciśnieniowy zaprojektowany jest tak, aby MAP nie zdarzyło się w nim częściej niż raz na 1,6 miliona lat.

Zobacz też

Przypisy

↑ Pierre Tanguy. Three decades of nuclear safety. „IAEA BULLETIN”, s. 53, 1988. Wiedeń: IAEA. [dostęp 2011-04-30]. (ang.).
↑ Stefan Doerffer. Wybrane projektowe awarie reaktywnościowe w reaktorach LWR i CANDU. „Postępy Techniki Jądrowej”. 53 (4), s. 9–22, 2010. Państwowa Agencja Atomistyki. [dostęp 2011-04-27]. (pol.).

Bibliografia

Andrzej Strupczewski: Awarie reaktorowe a bezpieczeństwo energetyki jądrowej. Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1990. (pol.).

Linki zewnętrzne

Porównanie granicznych modeli rozprzestrzeniania się pary w budynku reaktora w trakcie awarii typu LOCA – Instytut Techniki Cieplnej Politechniki Warszawskiej

[1] Pierre Tanguy. Three decades of nuclear safety. „IAEA BULLETIN”, s. 53, 1988. Wiedeń: IAEA. [dostęp 2011-04-30]. (ang.).

[2] Stefan Doerffer. Wybrane projektowe awarie reaktywnościowe w reaktorach LWR i CANDU. „Postępy Techniki Jądrowej”. 53 (4), s. 9–22, 2010. Państwowa Agencja Atomistyki. [dostęp 2011-04-27]. (pol.).

[1]

[2]