Mansuate
Mansuate (Manṣuate) – miasto w starożytnej Syrii w 1 połowie I tys. p.n.e., leżące najprawdopodobniej w południowej części aramejskiego królestwa Hamat[1]. Po podboju tego królestwa przez Asyrię w 732 r. p.n.e. Mansuate stało się stolicą asyryjskiej prowincji noszącej tę samą nazwę[2]. Dokładne położenie miasta nie jest znane, choć niektórzy uczeni próbują lokalizować je w miejscu współczesnego miasta Masjaf w muhafazie Hama w zachodniej Syrii[1].
Najstarsza wzmianka dotycząca tego miasta znajduje się w asyryjskiej kronice eponimów, która wspomina o tym, iż w 796 r. p.n.e., za rządów króla Adad-nirari III (810–783 p.n.e.), armia asyryjska wyprawiła się a-na Man-ṣu-a-te („przeciw Mansuate”)[1]. W 732 r. p.n.e., po podboju królestwa Hamat przez Tiglat-Pilesera III (744–727 p.n.e.), Mansuate wraz z innymi miastami tego królestwa dostało się pod panowanie Asyrii[3]. Najprawdopodobniej już wówczas z południowych ziem królestwa Hamat utworzono asyryjską prowincję ze stolicą w Mansuate[3]. Znany jest list z czasów panowania Tiglat-Pilesera III, który potwierdza, że miasto to zarządzane już było wówczas przez Asyryjczyków[3].
Więcej informacji o prowincji Mansuate znaleźć można w dokumentach z czasów panowania Sargonidów, m.in. w tekstach administracyjnych z czasów panowania Sargona II (722–705 p.n.e.) oraz w listach do Asarhaddona (680–669 p.n.e.)[3]. Jeden z tekstów wymienia ją wraz z innymi prowincjami (Megiddo, Simirrą, Hatarikką i Subutu), które utworzone zostały z ziem podbitych królestw Izraela, Hamat i Damaszku[1]. Zgodnie z innymi dostarczać ona miała koni i wełny[1]. W asyryjskiej kronice eponimów jako urzędnik limmu w 680 r. p.n.e. wymieniany jest gubernator Mansuate o imieniu Dananu[1].
Przypisy edytuj
Bibliografia edytuj
- J.D. Hawkins: Mansuate. W: Reallexikon der Assyriologie. T. VII: Libanuksabas – Medizin. Berlin – New York: Walter de Gruyter, 1987–1990, s. 342–343.
- K. Radner: Provinz. C. W: Reallexikon der Assyriologie. T. XI: Prinz, Prinzessin – Samug. Berlin – New York: Walter de Gruyter, 2006–2008, s. 42–68.