Manuskrypt z Birmingham
Manuskrypt z Birmingham – jeden z najstarszych zachowanych rękopisów Koranu, przechowywany w bibliotece Uniwersytetu w Birmingham, należy do kolekcji Mingana i klasyfikowany jest jako Mingana 1572a[1].
Dwie karty Koranu o rozmiarach 33,3 cm na 24,5 cm przeleżały nierozpoznane w uniwersyteckiej bibliotece w Birmingham prawie 100 lat[2]. Datowane są metodą węgla 14C na lata 568–645, czyli na okres życia Mahometa, lub czas tuż po jego śmierci. Zidentyfikowane karty są częścią liczącej około 3000 dokumentów kolekcji Mingana i znajdowały się wśród innych dokumentów pochodzących z Bliskiego Wschodu[1].
Manuskrypt zawiera następujące fragmenty Koranu:
- fragmenty sury 18. – sura Al-Kahf (Grota), wersety 17 do 31
- fragment sury 19. – sura Marjam (Maria), wersety 91 do 98
- fragment sury 20. – sura Ta Ha, wersety 1 do 40[3]
Fragment pisany jest wczesną formą arabskiego pisma, w wersji z Hidżazu[4]. Badania wykazały, że należał do tego samego rękopisu, co 16 kart przechowywanych we Francuskiej Bibliotece Narodowej i sklasyfikowanych jako BnF Arabe 328(c)[2].
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ a b Birmingham Qur'an manuscript dated among the oldest in the world. University of Birmingham, 22 lipca 2015. [dostęp 2015-1130].
- ↑ a b François Déroche: La transmission écrite du Coran dans les débuts de l'islam: le codex Parisino-petropolitanus. Brill Publishers, 2009, s. 121. ISBN 90-04-17272-6.
- ↑ FAQs [online], University of Birmingham [dostęp 2021-07-15] (ang.).
- ↑ Manuskrypt z Birmingham – na uniwersytecie odkryto jedne z najstarszych fragmentów Koranu na świecie. [w:] PAP [on-line]. onet.pl.